vluchtelingen Archieven - Klokwerk-tekst

Merkel luistert niet (en terecht)

Om extreemrechts het hoofd te bieden kunnen politici uit ‘het midden’ maar beter niet hun oren ernaar laten hangen.

Bij alle analyses van de verkiezingen in Duitsland las ik er hier ook één van Joost van Spanje. Zijn visie in het kort: Merkel heeft gigantisch verloren, en dat komt omdat zij haar oren niet wat meer heeft laten hangen naar de kiezers van rechts. Haar verlies is volgens van Spanje te verklaren door het feit dat zij weigerde thema’s van de AFD over te nemen, zoals Rutte en Buma dat hier met de PVV wel doen.

Maar klopt die bewering wel? Van Spanje noemt een aantal cijfers maar had daar misschien wat langer naar moeten kijken. Want als het gaat om de bewering dat ‘imiteren’ een goede strategie zou zijn om extreemrechts klein te houden, ontbreekt het in Duitsland juist aan al het bewijs daarvoor.

Merkel heeft verloren ten opzichte van de vorige verkiezingen, dat klopt. Maar daarmee komt ze terug op het electorale niveau van 2009 (33.8%) en zit ze niet ver van 2005 (35.2%). Zij heeft nu 33 procent van de stemmen gehaald: dat is een aantal waar Rutte slechts van kan dromen. Ondertussen is de AFD in Duitsland met 13% van de stemmen electoraal precies even groot als de PVV. En dat zonder dat er in Duitsland ook maar één partij is die zijn oren naar extreemrechts laat hangen, zoals dat in Nederland door de VVD, het CDA en zelfs de PvdA wel wordt gedaan.

Nu zullen er mensen zijn die zeggen dat Duitsland 15 jaar achterloopt op Nederland. De vraag is waardoor dat komt. Misschien wel juist omdat in Duitsland politieke partijen om historische redenen veel minder geneigd zijn hun oren naar extremisten te laten hangen? Ik geef het maar in overweging.

Extreemrechts heeft alles behalve een meerderheid

Zeker, zoals in ieder land is er ook in Duitsland een substantieel deel kiezers die zich zorgen maken over buitenlanders, vluchtelingen en Europa. Net als in Nederland vindt (of vreest) ook in Duitsland één vijfde tot één derde deel van de kiezers dat immigranten vooral veel problemen brengen (zie hiervoor de cijfers in het artikel van van Spanje).

Maar dat is op zich niet eens zo’n rare angst. Een kleiner deel van die kiezers wil daar echter getuige haar stem de consequentie aan verbinden een toevlucht te nemen tot maatregelen die al even onrealistisch als contraproductief zijn: dichte grenzen (we proberen dat nota bene al meer dan twee decennia lang), en het immigranten vooral zo moeilijk mogelijk maken een weg te vinden in onze samenleving.

Dat is een fors aantal, maar het is geen meerderheid. Het lijkt mij het meest verstandig dat wij ook in Nederland eens stoppen met die kleine 15% van de kiezers de onverkorte aandacht geven die ze al bijna twee decennialang genieten, maar nooit verdiend hebben. Ze zijn geen meerderheid, en hebben geen wijsheid.

Hoe extreemrechts te laten groeien

Extreemrechts vormt daarentegen een kwalijke rem op de integratie, en is continu uit op paniek zaaien voor alles wat vreemd is. Wie dat gaat imiteren, roept willens en wetens om onrealistische oplossingen die contraproductief zijn aan het probleem. Een perfect recept om extreemrechts te laten groeien.

Want als het volk mag kiezen tussen politici die misschien wel onrealistisch zijn, maar tenminste oprecht, en een stelletje halfbakken meelopers, dan kiest het uiteindelijk toch wel voor ‘the real thing’. Liever een schreeuwlelijk die oprechte gevoelens verwoordt, dan politici die het volk proberen te lijmen met paaseitjes en het volkslied, en ondertussen in Brussel oplopen tegen de muur van de realiteit en daar halfbakken oplossingen verzinnen die vlees noch vis zijn.

Want de realiteit is hard. Het is een realiteit met een aantal oorlogen onder de rook van Europa, oorlogen waar rechtse politici overigens alleen maar olie op het vuur lijken te gooien. Het is een realiteit met om die oorlogen heen volstrekt onderbevoorraadde kampen van de UNHCR. En het gevolg van die realiteit is dat we worden geconfronteerd met mensen die geen kant meer op te kunnen en hun heil ergens anders gaan zoeken. Dat is een probleem, een heel groot probleem, en daar moeten we wat mee.

Oprechtheid wint

Het is logisch dat een politicus die dat probleem in al zijn facetten erkent, ook wordt afgestraft. Killing the messenger heet dat, een heel gewoon verschijnsel. Maar dat is geen reden de kop in het zand te steken en weigeren ‘the messenger’ te zijn, wat zogenaamde middenpolitici in ons land plachten te doen.

Merkel heeft meer politieke moed in haar pink dan alle meelopers van de VVD, het CDA en de PvdA bij elkaar. Merkel, ik ben het zeker niet in alles met haar eens, maar zij heeft ondanks dat als een van de weinigen begrepen dat je beter voor je eigen standpunten kan blijven staan. Dat oprechtheid wint. Zij won daar in ieder geval het vertrouwen van één derde van de Duitse kiezers mee, en zal waarschijnlijk een stuk minder moeite hebben een kabinet te formeren dan Rutte.

Laat Merkel nog maar even met de poten in de modder staan, en daarvoor alle kritiek opvangen. Onderwijl kan zij de komende vier jaar rustig verder zoeken naar oplossingen voor de vluchtelingencrisis, terwijl extreemrechts in blinde paniek aan de kant staat te krijsen, en daarmee niets anders bereikt dan alleen maar méér paniek bij haar kiezers, en nóg meer aversie jegens de samenleving van het ‘allochtone’ gedeelte van de bevolking. Twee dingen waar niemand ook maar iets voor koopt.

Tijd voor realisme

Als Merkel standvastig is en haar werk afmaakt, dan wordt dat volk bovendien uiteindelijk vanzelf wel weer stil. Als de vluchtelingen die komen goed worden opgevangen en integreren, dan droogt deze crisis weer op. Wat nieuw is en van ver komt is eng, maar wanneer de plotselinge bult in de instroom uit 2015 goed en wel verwerkt is, dan zijn de Syriërs van weleer alweer goed en wel vergeten.

Tegen die tijd is er uiteraard weer een nieuw rood stuk vlees waar mensen zich druk om kunnen maken, en waar de volgende generatie opportunisten aan de flanken dan weer haar garen bij kan en zal spinnen. Onderwijl zal de volgende generatie realistische politici als Merkel de zaken hopelijk rustig van alle kanten bekijken, daar dan weer oplossingen voor verzinnen, en deze gewoon doorvoeren zonder al teveel acht te slaan op tegenkrachten die alle realistische oplossingen willen blokkeren.

Zo komen wij verder. Het imiteren van extreemrechts, dat schiet totaal niet op. Laat die thema’s lekker bij de AFD en bij Wilders, en doe er verder als gevestigde partij gewoon helemaal niets mee. Bedenk: 87% van de kiezers in Duitsland heeft níet op de AfD gestemd, waarvan een flink gedeelte ook nog eens net zo fel tegen de AfD is als de AfD-stemmers voor zijn. Die kiezers mogen ook gehoord worden door ‘het midden’. Het lijkt mij er echt tijd voor.

Aan de kant

Ondertussen mogen mensen zich uiteraard druk maken over de afbrokkelende sociale zekerheid, over de onbevredigende staat van de zorg, over het gebrek aan betaalbare woningen, over criminaliteit ook. Ook mogen zij zich druk maken over dat ze geen ruk snappen van waar de politici in Berlijn, Den Haag en Brussel nou eigenlijk mee bezig zijn. Graag zelfs! Deze zaken verdienen aandacht, en verontwaardiging.

Maar wie met die onvrede echt niets beters weet te doen dan zijn of haar stem en steun geven aan een partij die de paar procent vluchtelingen overal de schuld van probeert te geven, een partij die er vervolgens geen probleem mee heeft voor te stellen om dan maar op die vluchtelingen te gaan schieten, een partij die de politicus die dat voorstelt dan nota bene afserveert als ‘te gematigd’… die heeft zichzelf zowel qua wijsheid als moreel gezien echt aan de kant gezet.

Die is voor vier jaar af. Die mag misschien nog af en toe zijn stem laten horen, maar hij heeft zijn eigen stem in het parlement uitgesloten van het realistische debat over oplossingen. Dat is een les die eens geleerd mag worden.

[Ondertussen is in Europa het idee gegroeid dat het misschien beter is om lidstaten niet te dwingen vluchtelingen op te nemen, maar ze voor opvang te belonen. Om zo de wil om de schouders eronder te zetten te vergroten, en hopelijk de opvang van de vluchtelingen een stukje beter te laten verlopen dan de teringzooi die we er de afgelopen jaren op alle fronten van gemaakt hebben. Goed plan! Wie had dat ooit bedacht?]

(Dit bericht verscheen eerder op Joop.nl en op Sargasso.nl)

De opkomst van extreem-rechts

Wie niet in paniek met dit koor mee roept dat ‘ons land overspoeld’ wordt, is een landverrader.

Kogels van rechts
Vlak na de lafhartige moord op Jo Cox in Groot Brittannië stond op Joop.nl een nogal obligaat artikel van Rob van Kan, met de stelling dat de kogel niet van rechts kwam, maar van een extremist, een individu. Het artikel verbaasde me: Van Kan heb ik wel eens wat rabiater en scherper uit de hoek zien komen, en dat had nu ook wel gekund. Natuurlijk is niet iedereen op rechts verantwoordelijk te houden voor de moordaanslag. Maar toch is hier meer aan de hand.

Het wordt mijns inziens hoog tijd om het beestje eens bij de naam te noemen: Nederland en Europa hebben te maken met een opkomst van extreem-rechtse terreur. Gevestigde politici en media spelen hierin een kwalijke rol, doordat ze de extreemrechtse politiek feitelijk al lang heeft overgenomen, in woord en in daad.

Incidenten
Wie de terreurdaden van extreem rechts de afgelopen tijden op een rijtje zet ziet een lange reeks, ook in ons land. Rellen tijdens demonstraties tegen vluchtelingen; rellen tijdens gemeenteraadsvergaderingen, opgehangen varkenskoppen; bezettingen van een moskee; brandstichtingen in een moskee; aanslagen op asielzoekers en gezinnen die net een verblijfsvergunning kregen; het bedreigen van mensen die zich uitspreken tegen Zwarte Piet – de lijst is lang.

Al deze zaken worden door de media telkens gebagatelliseerd. Er wordt gesproken over incidenten, en over bezorgde burgers. Ofschoon het allemaal vormen van terreur zijn, wordt het nooit zo genoemd. Soortgelijke rellen in het buitenland krijgen maar nauwelijks aandacht. Een aanslag op een moskee of asielzoekers in Duitsland: het wordt nauwelijks vermeld.

En niet alleen de media, ook de politiek reageert uiterst lauw, zelfs toegeeflijk op deze terreurdaden. ‘Geldermalsen’ leert ons dat terreur beloond wordt: het AZC komt er niet.

Dit zijn echter geen incidenten. Het zijn manifestaties van een sterk groeiende dreiging vanuit extreemrechts, die na een meer dan een decennium lang durende haatcampagne tegen immigranten, de EU en alles wat maar ‘links’ genoemd kan worden, de macht overneemt. De aanslag op Jo Cox in London van afgelopen week ligt regelrecht in het verlengde hiervan.

Jo Cox kwam niet alleen op tegen een Brexit, maar vooral voor een betere opvang voor Syrische vluchtelingen. De moord op haar is waarschijnlijk gepleegd door een verwarde geest, maar zijn geest werd niet voor niets verward: over zijn inspiratie is hij meer dan duidelijk. Hij werd op hol gebracht door de haatcampagne van extreemrechts, die door gevestigde politici werd overgenomen. Cox een landverrader, hij een patriot.

Media
Terug naar Nederland. Het platform dat extreemrechts gegeven wordt is enorm. Bladen blijven steun bieden aan rechtse radicalen als Holman en Umar, die geen ander doel hebben dan vluchtelingen en mensen met een islamitische achtergrond zwart te maken, hierdoor geflankeerd door hetzerige blogjes als GeenStijl en TPO. Alle problemen die er zijn: de schuld van de vluchtelingen, de moslims, de EU, en de linkse elite. Keer op keer wordt de mantra herhaald alsof de EU wordt overspoeld door ‘haatbaarden’, vaak nog gepaard met die absurde jammerklacht dat je ‘dit niet mag zeggen in dit land’. Alsof we niet al meer dan een decennium lang bijna niets anders horen.

De grote media zijn vrijwel kritiekloos. Iedere scheet van Wilders, die jaar in jaar uit radicaler werd (kopvoddentaks, door de knieën schieten), echoot dagenlang na. Een interview met Wilders door de NOS bevat echter niet één kritische vraag. Sterker nog, de omroep doet zelf ook graag nog een duit in het zakje, door keer op keer de terreurdreiging die uit zou gaan vanuit vluchtelingen, die nooit bewezen is, in haar items uit te vergroten.

In de internationale hetze rond ‘Keulen’ had iedereen de vluchtelingen meteen al als schuldige aangewezen. Uiteindelijk bleef van die claim weinig over, maar dat maakte niet uit: op naar de volgende hetze. Wie niet in paniek met dit koor mee roept dat ‘ons land overspoeld’ wordt, is een landverrader.

Politiek
De voormalige grote politieke partijen doen ondertussen gretig aan dit staaltje paniek zaaien mee. De VVD is het ergst. Zijlstra begint al te loeien wanneer de Hema-paaseitjes in een creatieve bui verstopeitjes noemt; de schuld van de moslims. Hij beweert dat ‘onze cultuur’ door immigratie bedreigd wordt, door vluchtelingen die hier komen voor een borstvergroting, of erger. De idioterie van deze interviews valt nauwelijks meer op, en het officiële kabinetsbeleid is geleest op zijn suggestie dat het de vluchteling maar vooral zo onaangenaam mogelijk gemaakt moet worden. Hij zou zich eens welkom en veilig voelen, de uitvreter.

Buma heeft ondertussen de grootste moeite om nog tegen die onzin op te concurreren, maar vindt een overtreffende trap door het internationale vluchtelingenverdrag, dat nota bene is aangenomen vlak na de Tweede Wereldoorlog, een periode waarin het in Europa economisch gezien een stuk dramatischer was, en nu door honderdvijftig landen is ondertekend, eenzijdig te verscheuren, omdat we de vluchtelingen nu plotseling niet meer aan zouden kunnen.

En dan de PvdA. Weet u het nog? Mensen stemden massaal op die partij om een tegenwicht te bieden aan de VVD. Achteraf bijzonder pijnlijk, want zorg, onderwijs en sociale zekerheid – de drie pijlers van sociaal beleid – zijn door haar wanbeleid hard achteruit gehold. Hoe daarmee om te gaan?

Het lijkt erop dat politici van de PvdA een zondebok zochten, en die zondebok is de vluchteling. Dijsselbloem beweert, nog met het bloed van de Grieken aan zijn handen,met droge ogen dat het de komst van de vluchtelingen is die ons sociale stelsel onder druk zet. Timmermans liegt ons daags daarop voor dat de meeste vluchtelingen die binnenkomen economische vluchtelingen zijn. Samsom beweert dat Marokkaanse jongeren een etnisch monopolie op straatcriminaliteit hebben. Spekman wil criminaliteit aanpakken door mensen cultureel te vernederen. Met zulk links is geen rechts meer nodig.

Europa
De politieke mainstream mag in Nederland de extreemrechtse toon dan compleet overgenomen hebben, in de EU hangt de vlag er minstens even treurig bij. In 2105 werd de EU opgeschrikt doordat de hekken aan de buitengrenzen het letterlijk onder de toenemende druk begaven. Een welkome afleiding wellicht, want door blind bezuinigingsbeleid weet de EU als enige economische macht ter de wereld nog steeds maar niet uit de crisis van 2008 te komen.

Het werd kortom tijd voor een externe vijand. Merkel deed nog een heldhaftige poging om mensen moed in te spreken, door te beweren dat wij de nieuwe vluchtelingencrisis tenminste nog aan zouden kunnen. Dat had gekund, als alle landen de handen ineengeslagen hadden, en gezamenlijk een goed verdeel- en opvangsysteem hadden opgericht. Maar naar goed Europees gebruik kreeg Merkel door de politici van de 28 lidstaten, inclusief Duitsland zelf, vervolgens 28 messen in haar rug gepland.

Landelijke politici zijn het immers gewend om steun te winnen in eigen land door zich af te zetten tegen Europa. Het gevolg is dat de EU compleet stuurloos moet toezien hoe vluchtelingen door het continent gejaagd worden. Een nieuwe integratieramp in de maak, op rechtse leest geschoeid.

De EU heeft zich vervolgens in een wanhopige poging om de lekke grenzen weer te dichten uitgeleverd aan Erdogan, in een deal waarvoor mensenrechtenorganisaties als Amnesty International geen goed woord overhebben. De organisatie Artsen Zonder Grenzen gaat zelfs zover dat ze tegenwoordig iedere subsidie van de EU en haar lidstaten weigert. “We kunnen geen geld aannemen van de EU of lidstaten, terwijl we tegelijkertijd de slachtoffers van hun beleid moeten behandelen. Zo simpel is het.” De EU is na economisch te zijn ingestort nu ook moreel gezien volkomen failliet.

Met het ondemocratische gehalte van de EU kan je het oneens zijn, zoals ik. Je kan, met mij, daarbij terecht een hekel hebben aan het beleid waarin steeds maar weer bezuinigd wordt op de collectieve sector en sociale zekerheid, waardoor we steeds langer in de crisis worden gehouden. Maar dat is gewoon rechts beleid. De grens tussen rechts en extreemrechts zijn de mensenrechten. En die grens is nu aan het vervagen. Daarmee plegen we verraad aan dat waarmee we ons als EU ooit van de rest van de wereld onderscheidden. De EU vervalt met dit verraad tot barbarij.

Hoop
In Europa heeft het extreemrechts kortom al lang de macht gegrepen. Er zit nog geen Wilders op de troon, maar dat blijkt niet nodig voor extreemrechts beleid. In Griekenland kamperen mensen in de modder en de kou, verstoken van al hun rechten, dagelijks spoelen er nog lijken aan op de kusten, en het lijkt alsof niemand zich daar nog druk om maakt. Binnenlands is het bashen van minderheden een nationale hobby geworden. Als je niet beter wist, zou je werkelijk geloven dat straatcriminaliteit, homohaat en vrouwenonderdrukking en terreur exclusief allochtone aangelegenheden zijn.

Maar er is hoop. Ik ben ervan overtuigd dat deze gure rechtse wind niet alleen contraproductief is als oplossing voor de problemen, en dat de wal het schip wel moet keren, maar ook dat deze niet door de meerderheid van de bevolking ondersteund wordt. Teken aan de wand: ondanks de niet afnemende haatcampagne blijkt er zelfs onder de Nederlanders nog veel draagvlak voor een menswaardige opvang van de vluchtelingen. Onlangs presenteerde de Volkskrant een artikel over een onderzoek van Motivaction, waaruit blijkt dat een ruime meerderheid van de Nederlanders wel degelijk wil dat er verantwoordelijkheid genomen wordt.

Eh… werkelijk? De onderzoekers schrijven er zelf dan ook bij: “Het gaat in tegen je intuïtie. Op ons netvlies staan toch vooral incidenten rondom de asielopvang, omdat de media daar relatief veel aandacht aan besteden.” Altijd weer die beeldvorming.

Het zou niet zo hebben moeten verbazen. Dit draagvlak is al twee keer eerder uit onderzoek gebleken. Maar men wil maar niet geloven dat de meerderheid in Nederland niet bestaat uit de rechts-radicalen die de fora domineren. Niet zo vreemd. De haatcampagne die door de gevestigde politici en media gevoerd wordt, is gewoon te sterk.

Demoniseren
Na de moord op Fortuyn had men de mond vol van het woord ‘demoniseren’. Dat mocht nooit gebeuren. Het leidt tot gevaarlijke situaties voor mensen. Daar ben ik het mee eens. Maar niet alleen politici die proberen problemen met immigranten bespreekbaar te maken dienen gevrijwaard te blijven van demoniseren. Ook het demoniseren van vluchtelingen, van de EU, van “links”, moet stoppen.

Media en politici moeten stoppen rechts-extremisten te beschouwen als welkom kijkpubliek en potentiële kiezers, en hen naar de mond blijven praten met overdrijvingen en regelrechte leugens. Deze mensen zijn geen ‘bezorgde burgers’, maar mensen in paniek, die in hun paniek nu vervallen tot dreigementen en geweld. En de mensen achter de haatcampagnes die hen opzwepen zijn geen eerlijke patriotten, maar gewetenloze politici en journalisten die op zoek zijn naar macht, en dat willen bereiken door middel van leugens en ophitsing. Deze mensen willen geen oplossingen, deze mensen willen vooral chaos.

Entree bezorgde burger
Wat hieraan te doen? Hier ligt een taak voor die zwijgende meerderheid: de échte ‘bezorgde burger’. De burger die zich zorgen maakt over de verharding van politiek en samenleving. De burger die in plaats van paniekverhalen, nu eindelijk eens oplossingen wil. De burger die wil dat politici hun verantwoordelijkheid nemen, in plaats van leugens en onzin verspreiden om hun eigen falen te verdoezelen.

Deze burger, die het niet gewend is zich te uiten in hyperbolen en bedreigingen, en daarom al jaren veel te weinig gehoord wordt, moet nu spreken. Dat kan op verschillende manieren. Bijvoorbeeld tijdens de verkiezingen van volgend jaar, door massaal te kiezen voor partijen die tenminste nog enigszins hun fatsoen konden bewaren. Want die zijn er gelukkig ook nog. D66, ChristenUnie, GroenLinks en de SP: van midden-rechts tot links is er gelukkig nog heel wat te kiezen.

Maar vooral dient de bezorgde burger van partijen en media te eisen dat ze eerlijke informatie verstrekken, en met echte oplossingen komen voor de vluchtelingencrisis. En bovendien werk te maken van een humaner, socialer en democratischer Europa, dat zijn eigen boontjes dopt, op een sterk moreel kompas.

Wie dat weigert, verdient geen stem, verdient geen publiek, verdient geen steun. Leugens en paniekzaaierij horen ontmaskerd te worden, en niet te worden vergeven. En geen excuses meer zoeken voor extreemrechtse terreur. Want dat leidt van kwaad tot erger. Tot politieke moorden aan toe

Dit artikel verscheen eerder op Joop.nl

EU haalt met Turkije het paard van Troje binnen

Met het aankomende verdrag tussen de EU en Turkije ondermijnen de Europese regeringsleiders de mensenrechten op korte en lange termijn, en geven zij extreem rechts de wind stevig in de zeilen. Dat moet anders.

De details dienen nog te worden uitgewerkt, maar het ziet ernaar uit dat de EU en Turkije aankomende week een verdrag over de vluchtelingen sluiten. De gevaren van deze deal zijn enorm. Om te beginnen het gevaar dat het aantal vluchtelingen eerder zal toenemen dan afnemen. Maar belangrijker: hier worden de mensenrechten geofferd aan blinde paniek en populisme. Niet alleen nu, maar voor de hele toekomst. Met een ondemocratisch Turkije haalt de EU namelijk niet minder dan het Paard van Troje binnen. Want wat is afgesproken?

Terugsturen

Ten eerste dat iedere vluchteling die vanuit Turkije illegaal naar de EU oversteekt zonder meer wordt teruggestuurd. Dit is de reden waarom mensenrechtenorganisaties als Amnesty International hier hun bezwaar tegen uitspreken. In Turkije zijn vluchtelingen niet veilig. De mensenrechten worden in dat land niet gerespecteerd, mensen worden opgesloten onder erbarmelijke omstandigheden en teruggestuurd naar onveilige gebieden. Bovendien is het land zelf in een burgeroorlog verwikkeld met de Koerdische minderheid. Teken daarom vooral de petitie van Amnesty tegen deze deal.

Opnemen

Ten tweede is afgesproken dat voor iedere vluchteling die teruggestuurd wordt, de EU er één legaal opneemt. Dit klinkt als het menslievende gedeelte van de deal, maar hier zit ook het grote gevaar in. Turkije verbindt zich eraan ervoor te zorgen dat zo min mogelijk mensen illegaal oversteken, maar wordt per illegale oversteek zo feitelijk beloond. Als het de bedoeling zou zijn om illegaal oversteken te prikkelen, dan had er geen betere deal gesloten kunnen worden. Binnen de kortste keren zullen we horen van beroepsoverstekers, die heen en weer pendelen tussen de EU en Turkije om daarvoor geld te ontvangen van de volgende wachtende asielzoeker, oogluikend toegestaan door de Turkse overheid. Ondertussen zal de illegale immigratie gewoon doorgaan, alleen zullen de illegale immigranten zich niet meer in Griekenland aanmelden, maar in een volgend EU-land, zodat niet duidelijk is dat de immigranten via Turkije kwamen. Of dachten we werkelijk dat smokkelaars zich iets aantrokken van wetten? Wie dat denkt heeft zijn hersens op het nachtkastje laten liggen.

Toetreden

Ten derde de belangrijkste afspraak: de EU heeft afgesproken dat Turkije versneld toe zou mogen treden, juist terwijl Turkije weer steeds minder respect blijkt op te brengen voor de mensenrechten, en harde slagen maakt in het beperken van de persvrijheid. Met dit Turkije haalt de EU het paard van Troje binnen. De EU zou een unie moeten zijn van mensenrechten en democratie. Dat de lidstaten, en dan vooral de nieuwe lidstaten, daar continu een loopje mee nemen, is sowieso al een groot probleem. Met Turkije in de club zullen deze waarden binnen de EU definitief op de achtergrond raken. Het project EU als mensenrechtenproject is daarmee definitief mislukt. Dan blijft nog slechts een (falende) economische Unie over.

Goed nieuws voor Extreem Rechts

De reden waarom de EU-leiders dit verdrag willen is uit blinde paniek, uit angst voor de vreemdelingenhaat van extreem rechts in eigen land. Zij durven niet pal te staan voor de opvang van vluchtelingen, en willen liever extreem rechts de wind uit de zeilen nemen, door met de extreem rechtse wind mee te waaien, althans, gedeeltelijk. Zij roepen dat de verzorgingsstaat onder druk zou staan door asielzoekers. Maar dit is gezien de kostenverhoudingen van de verzorgingsstaat en asielzoekers flagrante onzin. Zij roepen dat de meeste asielzoekers economische vluchtelingen zouden zijn. Dat wordt door alle officiële cijfers glashard tegengesproken.

Dit is de aller domste strategie mogelijk. Door mee te waaien met de extreemrechtse propagandamachine wordt het draagvlak voor extreem rechts alleen maar vergroot. Bovendien zijn mensen die neigen naar nationalistische en xenofobe partijen van vrijages met Turkije allerminst gecharmeerd, net als van het legaal toelaten van vluchtelingen. Als het de Europese leiders erom te doen was geweest hun eigen positie te ondermijnen en extreem rechts te laten groeien, dan konden ze kortom niet beter bezig zijn dan nu.

Alternatief

Waar de EU leiders zich mijns inziens mee bezig zouden moeten houden is de vluchtelingenstroom, die een feit is, in goede banen leiden. Een goede opvang en een snelle beoordeling van de asielaanvragen, zodat snel de echte vluchtelingen hun rechten krijgen, en eventuele ‘economische vluchtelingen’ duidelijkheid. En vooral een snelle en goede integratie stimuleren, want niemand zit te wachten op nog een probleemgroep in de samenleving.

Daarbij zouden de regeringsleiders het zichzelf gemakkelijk kunnen maken door gebruik te maken van de initiatieven voor de opvang van vluchtelingen van onderop, die gelukkig veel talrijker zijn dan de protesten tegen vluchtelingen, in plaats van als een stel autisten de vluchtelingen te behandelen als een trafficprobleem, en daarmee de weerzin voor hun beleid onder zowel tegenstanders, vrijwilligers als vluchtelingen zelf aan te wakkeren. En natuurlijk door zich vooral verre te houden van het verspreiden van regelrechte leugens en het zaaien van zinloze paniek.

Ook zouden regeringsleiders zich eens mogen gaan afvragen waar vluchtelingen eigenlijk vandaan komen. Vluchtelingen vluchten voor bombardementen, en die worden ook door EU-landen uitgevoerd. Vluchtelingen vluchten voor onderdrukkende regimes, en die worden door EU-landen middels de oliehandel gefinancierd, en middels de wapenhandel van wapens voorzien. De EU zou zijn eigen verantwoordelijkheid daarin moeten nemen, door handel met dictatoriale regimes moeten stoppen, en te koersen op 100% eigen energie-opwekking.

Tenslotte zou de EU haar eigen grondvesten, met name haar grondvesten van democratie, mensenrechten en persvrijheid eens wat meer onder de loep mogen nemen. In plaats van dat nieuwe lidstaten oogluikend worden toegestaan, zouden lidstaten die daar nu al een loopje mee nemen de wacht moeten worden aangezegd. Daarbij mag de EU sowieso eens flink gaan herbronnen op haar eigen democratische gehalte, want dat hier van alles mis mee is blijkt keer op keer. Waar het de EU vooral aan ontbreekt is directe inspraak, en inspraakorganen met volledig mandaat op EU-niveau, waardoor de bevolking volkomen terecht het gevoel krijgt dat de EU vanuit achterkamertjes geregeerd wordt. Dit ondermijnt het draagvlak voor iedere maatregel en daarmee ook de effectiviteit.

De noodzaak om dit alles aan te pakken is nog nooit zo hoog geweest. In plaats daarvan bakken de regeringsleiders dit gedrocht van een verdrag. Je moet maar durven.

Het vluchtelingenvraagstuk opgelost

Een goede oplossing voor het Europese vluchtelingenvraagstuk is niet zo moeilijk te verzinnen. Hoe dan? Laat lidstaten geld verdienen met een goede opvang.

Het vluchtelingenvraagstuk houdt de EU nu al een jaar lang bezig en een oplossing wordt maar niet gevonden. De reactie die Nederlandse politici vooral gaven is paniek zaaien. Om het hardst lopen ze te gillen dat we “overspoeld” worden, “het niet aankunnen”, en dat “de verzorgingsstaat in gevaar is”. Het is overtrokken onzin, en daarbij heeft uiteindelijk helemaal niemand hier iets aan. Verder komen ze met waanzinnige plannen om “de grenzen dicht” te gooien of om vluchtelingen terug te sturen. Daarmee belazeren ze het publiek. Dichte grenzen, opvang in de regio, terugsturen, dat is al decennialang staand Europees en Nederlands beleid. De grenzen kunnen simpelweg niet méér dicht zijn dan ze al zijn, tenzij we met scherp op mensen gaan schieten. Wie daarvoor is, die moet vooral op een fascistische partij stemmen, waarvan er in ieder Europees land wel één aanwezig is. Van andere partijen en burgers mag ondertussen wel wat meer realiteitszin geëist worden, en een voortvarende aanpak van het probleem.

Oorzaken wegnemen
Helaas is de EU-top ondertussen bezig zich meer afhankelijk te maken van de dictator Erdogan, door de opvang aan hem over te laten, en hem daarvoor te willen belonen. Ook dit is een doodlopende weg, omdat Turkije nu eenmaal geen land is dat de mensenrechten respecteert en het laat zich ook niet controleren. Het subsidiëren van de regering Erdogan is gezien de houding tegenover de mensenrechten van dit regime ook het laatste wat we zouden moeten willen. Een doodlopende weg.

Zolang de oorlogen om de EU heen niet beëindigd zijn en de onderdrukkende regimes niet vervangen zijn door regeringen die respect hebben voor de mensenrechten, blijven er vluchtelingen komen. Dat is gewoon een feit. We kunnen proberen de wereld om ons heen wat mooier te maken, door bijvoorbeeld onze eigen energie op te wekken en al helemaal geen wapenhandel toe te staan met foute regimes, zoals bijvoorbeeld dat van Saoedi-Arabië. Maar ook als we dit zouden doen was er daarmee nog geen wereldvrede. We kunnen daarover gaan jammeren, maar daarmee komt een oplossing geen stap dichterbij.

Opvang regelen
Wat wij nodig hebben om de instroom van de asielzoekers op te vangen, zijn politici die serieus werk maken van de opvang die noodzakelijk is zolang de asielinstroom er eenmaal is. Merkel is één van de weinigen die dat doet. In ons land zijn het Jesse Klaver en op enige afstand daarvan Pechtold en Roemer die bepleiten er dan maar het beste van te maken. Helaas hebben deze politici last van de lafheid van de anderen, hun collega’s binnenlands, maar vooral die uit andere landen. Want zolang niet iedereen zijn steentje bijdraagt zijn de aanpakkers als Gekke Gerrit, die ongewild ook het vuile werk van anderen opknapt.

Sommige partijen, zoals de Europese Groenen, stellen daarom voor om lidstaten te verplichten hun deel aan de opvang bij te dragen. Maar daar zullen zij nooit de handen voor op elkaar krijgen, want de lidstaten willen er niet mee instemmen dat ze zelf gedwongen worden. Met name de staten die nu al weigeren hun steentje bij te dragen zullen dat niet doen. Maar ook andere landen zijn niet happig op het inleveren van weer een stukje soevereiniteit.
De lidstaten die wel aan opvang doen, doen dat ondertussen met flinke tegenzin en kiezen voor de slechtste aanpak mogelijk: het zo sober mogelijk opvangen van vluchtelingen, in de hoop dat die dan liever naar een andere lidstaat gaan. Het zorgt voor slecht geïntegreerde mensen in heel de EU en dat is nu juist de grootste bedreiging van die vluchtelingenstroom. Sobere opvang bieden uit angst voor slecht geïntegreerde vluchtelingen is een selffulfilling prophecy. We graven daarmee ons eigen graf.

De oplossing
Niemand lijkt de oplossing te zien voor deze patstellingen, terwijl die eigenlijk toch zo eenvoudig is. Laat de EU niet Erdogan subsidiëren, maar de eigen lidstaten. En laat niet de lidstaten, maar de EU zelf betalen voor de opvang, beoordeling en integratie van de nieuwkomers.

Zie het zo: een land dat erin slaagt die dingen te regelen, krijgt daarvoor subsidie van de EU. Daarbij is het van belang dat de EU strenge eisen stelt aan de snelheid en kwaliteit, en daarop controleert. Denk dan aan controles op het snel beoordelen, het verkrijgen van voldoende taalniveau, een examen mensenrechten en het vinden van huisvesting. Hoe die zaken bereikt worden is dan aan de landen zelf. Maar lidstaten die erin slagen dit voor nieuwkomers te regelen krijgen daarvoor betaald en wel zoveel dat de gemaakte kosten ruimschoots vergoed worden.

Onafhankelijkheid
Veel lidstaten zullen binnen de kortste keren staan te dringen deze opvang te regelen, want het betekent werkgelegenheid en werk is nu juist datgene waaraan het veel landen ontbreekt. De lidstaten die liever niet aan het integratiebeleid meedoen kunnen zich dan aan die plicht onttrekken zonder scheve ogen te krijgen. Helemaal mooi zou het zijn als de EU haar budget ook onafhankelijk van de lidstaten krijgt, zodat er ook geen gemopper meer is over de bijdragen van landen aan de EU en de interne verhoudingen van de afdrachten. Dat kan door een EU-accijns op brandstof in te voeren zoals D66 laatst voorstelde, of door simpelweg de accijnzen voor de import voortaan door de EU te laten innen.

Natuurlijk, tenzij de EU op een ander gebied bezuinigt (landbouwsubsidies?) brengt dit een netto lastenverzwaring met zich mee. Maar in ieder geval hoeft er dan geen subsidie meer naar Turkije. Bovendien is het geld dat nodig is om vluchtelingen op te vangen – vergeleken met de nationale begrotingen – peanuts, en die moeten we dan maar voor het oplossen van een crisis en het stimuleren van de werkgelegenheid overhebben. Gratis oplossingen bestaan niet. Het wachten is op politici met de eerlijkheid en de moed om dat naar hun kiezers te brengen, en kiezers die beseffen dat politici die anders beweren niets dan leugenachtige lafaards zijn.

Dit artikel verscheen eerder op Joop.nl.

Zedendelicten Vluchtelingen Amsterdam!!!

Het aantal zedendelicten in Amsterdam ligt per jaar op ongeveer 1000. Met twee zedendelicten is in de hoofdstad het aantal zedendelicten gepleegd door vluchtelingen vooralsnog niet afwijkend van het stedelijk gemiddelde. Maar de media vermelden dat niet.

Ik heb hierboven de kop van het artikel van de Telegraaf overgenomen, en er voor het effect nog maar drie uitroeptekens aan toegevoegd. Uitgebreid staan in het artikel de twee incidenten omschreven waar de burgemeester van Amsterdam over bericht. Dit in een brief als reactie op de suggestie dat de autoriteiten zaken met asielzoekers onder de pet zou houden.

Onderaan het artikel weet de Telegraaf nog net een referentie te maken naar het eigenlijke onderwerp van de brief, en vermeldt het citaat dat “het ongebruikelijk is te communiceren over alle incidenten die zich in een stad met 825.000 inwoners vanzelfsprekend in groten getale voordoen”.

Een artikel over hetzelfde onderwerp in het Parool (de kop: “Van der Laan: Twee zedendelicten met vluchtelingen in laatste half jaar”), is al een stuk gematigder van toon. Er wordt sneller in het artikel vermeld wat het eigenlijke onderwerp van de brief was, namelijk dat de burgemeester wil benadrukken dat niets onder de pet wordt gehouden en dat zedendelicten topprioriteit hebben. Daarbij wordt er aandacht gegeven aan de opmerking van de burgemeester dat er een verband zou zijn tussen incidenten en het langdurige verblijf van grote groepen in kleine ruimten met weinig privacy. Verder kunnen we bij het artikel ook de desbetreffende brief downloaden.

Van der Laan begint zijn brief met het veroordelen van iedere vorm van (seksueel) geweld, zegt daar streng tegen op te treden, alle aandacht voor te hebben en altijd open over te communiceren. Daarna volgt de informatie over de twee zedendelicten. De informatie die de burgemeester ter relativering geeft dat 100 aanhoudingen in een uitgaansweekend in Amsterdam niet ongebruikelijk is, was volgens de pers kennelijk niet vermeldenswaardig.

Helaas meldt de burgemeester niet hoeveel zedendelicten er jaarlijks in Amsterdam gepleegd worden. Even googelen leert dat het om ongeveer 1000 aangiften per jaar gaat. Zedenmisdrijven blijken daarmee in Amsterdam vooralsnog een lokaal product te blijven, waar de vluchtelingen vooralsnog met slechts 0,2% aan bijdragen, wat ongeveer in verhouding blijkt te staan tot het aantal vluchtelingen op de hele bevolking.

Helaas wordt dat uit het lezen van de berichtgeving absoluut niet duidelijk. Storm op de sociale media.

Dit bericht verscheen eerder op Sargasso.nl.

Angst voor vluchtelingen blijkt onterecht

COLUMN – In plaats van goed management heeft de hele politiek inzake de vluchtelingen alleen maar paniek gezaaid. Onterecht, blijkt achteraf. Ondertussen maakt ze met vluchtelingen dezelfde fouten als met de gastarbeiders, maar dan tien keer zo erg.

Geldermalsen afgelopen woensdag, gisteren een racistische aanslag op een Somalisch gezin, waarbij naast met vuurwerkbommen ook met posters van Wilders werd gestrooid, vandaag een bezetting van een moskee: de bruine horde roert zich heftig de afgelopen dagen in Nederland. Opgestookt door Wilders, zeggen velen. Zeker, maar natuurlijk net zo goed door andere politici, zoals Zijlstra, Buma en Dijsselbloem, die met droge ogen beweerden dat de vluchtelingen (en niet hun eigen beleid) een bedreiging vormen voor de verzorgingsstaat.

Voor wie dat laatste fabeltje nog gelooft het volgende rekenvoorbeeld: ook als de huidige instroom van 50.000 asielzoekers per jaar aan zou houden, een aantal dat ten eerste zwaar vertekend is en ten tweede nooit zo lang aan zal houden, én al deze mensen zouden in een uitkering terecht komen, wat ook al niet zo is, dan nog zou het meer dan een eeuw duren voordat het aantal mensen dat een uitkering ontvangt zou zijn verdubbeld.

Op voorwaarde dat de werkloosheid een eeuw lang even hoog blijft en we ook even stoppen met vergrijzen dan.

Ondertussen wrijft de rest van Nederland zijn ogen in verbazing uit. Het blijkt nu uit onderzoek van I&O Research dat twee derde van de Nederlanders vooraf al geen probleem heeft met een asielzoekerscentrum in de eigen gemeente. Dat is ondanks dat de helft van de Nederlanders wel veel overlast van zo’n centrum verwacht. Een angst die vervolgens niet uit blijkt te komen: slechts 15 procent ervaart daadwerkelijk overlast. De groep mensen die het uiteindelijk juist leuk blijkt te vinden als zo’n centrum er eenmaal is, is bijna twee keer zo groot als de groep van de klagers. Het zijn ook twee keer meer mensen die het voordeel er uiteindelijk wel in zien, dan die dit van tevoren verwacht hadden (25% om 12,5%).

Dus: als u nu bang bent voor de komende asielzoekers, dan is er meer dan twee derde kans dat u een maand nadat het centrum naast uw deur gezet wordt, zélf zegt dat uw angst ongegrond was. Er is zelfs een goede kans dat u er bij nader inzien juist het voordeel van inziet. Als dat centrum in uw buurt er al komt dan: bij de meeste Nederlanders gebeurt dat natuurlijk uiteindelijk niet.

Maar… de grote bek krijgt de meeste aandacht. Al het schreeuwvolk dat zegt dat de politiek niet naar de mensen luistert: het luistert alleen maar naar zichzelf. Ze is gelukkig niet in de meerderheid. Ze maakt alleen maar heel veel kabaal, en is nu tot geweld overgegaan.

Uiteindelijk blijkt dat het redelijker is om bang te zijn voor dit soort medelanders dan voor degenen die hier nieuw aankomen: QED. Taak voor politie en justitie lijkt mij. Maar daarmee zijn we er niet. De politiek heeft ook wat goed te maken. Van Wilders verwacht ik niets. Maar van Zijlstra, Buma en Dijsselbloem zouden, zeker na de incidenten van de laatste weken en dagen, eigenlijk excuses verwacht* moeten worden. Sorry mensen, we hebben bewust paniek gezaaid. We hebben u voorgelogen.

En daarbij zouden ze moeten toegeven: het huidige beleid van ‘sobere opvang’ in grote kampementen, dat werkt niet. Niet alleen kweekt het mensen die langer afhankelijk zijn van steun, het wekt ook angst en woede op bij de bevolking, zeker als het gepaard gaat met loze bangmakerij.

50.000 mensen per jaar opvangen omdat je ze uiteindelijk maar moeilijk kan verzuipen in de middellandse zee: het kan. Maar niet door voor een dubbeltje op de eerste rij proberen te zitten. Want goedkoop is duurkoop. Kazernes met veldbedden en het verbod te werken, afgelegen kampementen, dat past niet in het Nederland van de eenentwintigste eeuw. Als je dat toch herintroduceert in onze samenleving, dan is dat schreeuwen om moeilijkheden.

En die moeilijkheden komen niet door links beleid. Het is juist het rechtse machteloze antwoord op de asielzoekersinstroom die de tegenstellingen vergroot. Met de gastarbeiders hebben we het niet goed gedaan. Daar is iedereen het erover eens. Juist doordat we ervan uitgingen dat zij hier maar tijdelijk bleven, juist doordat we ons niet sterk maakten voor hun rechten en voorzieningen, hebben we hier een moeizaam geïntegreerde groep gekweekt die over het algemeen nog steeds aan de onderkant van de arbeidsmarkt bungelt. Een onderklasse met een etnisch tintje, met alle problemen van dien. We zijn met de vluchtelingen precies dezelfde fout aan het maken, maar dan erger.

Het alternatief? Kleinschalige opvang, gelijke spreiding over alle gemeenten, maar dan wel meer regie voor de gemeenten zelf, het recht om te werken voor en tijdens de procedure, en budget om meteen Nederlands te leren, ongeacht de vraag of iemand terug wil of moet **. Het kost wat, maar dan krijg je ook wat. Uiteindelijk zijn we beter, en zelfs goedkoper uit.

Laat rationeel denkend Nederland dit humaan en rendabel beleid nu eens net zo hard gaan eisen als dat schreeuwvolk, dat nu internationaal ons land te kakken zet, als waren we een stelletje paniekerige slappelingen dat overstuur raakt van een handvol mensen in nood. Nederland kan zoveel beter dan dat.

* Deze verwachting is natuurlijk met enige cynische ondertoon uitgesproken, en uiteindelijk volkomen loos omdat onlangs PvdA en VVD zelfs een motie om aantallen asielzoekers meer transparant weer te geven hebben afgewezen: de waarheid mag niet boven tafel komen.

** De enige partijen die momenteel moties indienen voor delen van dit pakket zijn GroenLinks, SP, D66 en CU.

Dit artikel verscheen eerder op Sargasso.nl en Joop.nl.

Premier Rutte: Blind, Laf en Visieloos

De uitspraak van Rutte over het Romeinse rijk is enkel bedoeld om mensen bang te maken, en zo het falen van zijn eigen ideologie te maskeren: het bewijs van zijn totale gebrek aan visie en leiderschap.

Eigenlijk was hij te lachwekkend voor woorden, Rutte’s vergelijking van de EU met het Romeinse Rijk. Als de EU net zo snel uiteenvalt als het Romeinse Rijk namelijk, dan kunnen we gerust zijn, want dan hebben we namelijk nog wel een paar eeuwen te gaan. Ook de suggestie dat een paar miljoen Syrische vluchtelingen te vergelijken zouden zijn met de volksverhuizingen van anderhalf duizend jaar terug is om te gillen. Om te beginnen de aantallen: In het hele midden-oosten van Marokko tot Afghanistan wonen maar half zoveel mensen als in de hele EU, en veruit de meesten zijn echt niet van plan naar het koude noorden te trekken.

Daarbij weet iedere vakgenoot van de historicus Rutte dat de stelling dat het Romeinse Rijk bezweek onder de volksverhuizingen inmiddels achterhaald is: de Germaanse stammen die destijds het Romeinse Rijk introkken waren in praktijk nota bene in hoge snelheid geassimileerd in de Romeinse cultuur. De ondergang van het Romeinse Rijk was te wijten aan vele factoren, waaronder heel veel politieke en economische. Maar de vraag hoe het heeft kunnen gebeuren dat dit Rijk ondanks de vele interne problemen zo ongelooflijk lang heeft kunnen bestaan is veel interessanter. Met leiders als Rutte zal de EU deze prestatie waarschijnlijk niet kunnen herhalen.

Een viervoudige crisis

De EU is in crisis. En dan hebben we het niet over slechts één crisis: het zijn er meerdere. We hadden, ondanks dat velen het graag blijven ontkennen, al een tijd lang een klimaatcrisis. Dit is geen onoverkomelijke zaak, maar we ontzeggen onze nazaten het recht op onze welvaart omdat we te belazerd zijn te hervormen. En bij dit veel te trage hervormingsproces loopt Nederland onder Rutte achterop.

Naast die klimaatcrisis hebben we sinds een klein decennium alweer een aanhoudende economische crisis. In tegenstelling tot de rest van de wereld blijft in de EU de economische malaise maar voortduren omdat onze leiders, Nederland weer voorop, weigeren over te gaan op schuldensanering van burgers en overheden, en vast blijven houden aan het oude systeem waarin de belastingbetaler opdraait voor de ellende die het internationale bedrijfsleven, de banken voorop, veroorzaakt. Gevolg: grote delen van de Europese bevolking zijn werkloos, en politici als Rutte weten niets beters te bedenken dan ze verplicht de straten te laten vegen om ze ‘werkdiscipline’ bij te brengen.

Meer recent is er opnieuw een onoplosbaar conflict bijgekomen bij de buren, en dit nieuwe conflict is gillend uit de klauwen gelopen. Naast IS zijn de partijen van Assad, de Koerden, de Russen, de Turken, de NAVO, Iran, Irak, Saudi -Arabië en nog een hele lijst andere facties in een oorlog geraakt waarin de belangen en loyaliteiten hopeloos door elkaar lopen en ieder zijn eigen agenda volgt. Ook de EU-landen spelen hierin een dubbelrol waardoor zij haar positie verzwakt: men werkt samen met gewetenloze dictaturen waarin de mensenrechten net zoveel voorstellen als in het kamp van de vijand, er wordt slechts gebruik gemaakt van wapens op afstand die vooral burgerslachtoffers maken, en vluchtelingen worden geweigerd en door het hele continent opgejaagd. Een beter programma om de stelling dat de EU op zou komen voor veiligheid, vrijheid, democratie en mensenrechten te ondermijnen is er niet, en een betere garantie voor toekomstig verzet tegen ‘de westerse levensstijl’ inclusief terreurdreiging had niet gegeven kunnen worden.

Daarbij is het draagvlak voor de EU onder de bevolking mede door dit alles inmiddels bijna helemaal verdwenen. Een drievoudige crisis was misschien nog aan te vliegen geweest als er niet ook nog een voortdurende politieke crisis was: de zeggenschapsstructuur is buitengewoon vaag, de manier waarop mensen gekozen en beleid bepaald wordt is dat ook, en daarbij bizar ondemocratisch voor een samenwerking van democratieën bovendien. Geen wonder dat mensen zich hier niet in kunnen herkennen.

Een lafbek als premier

Een tijd als deze vraagt om doortastende hervormingen. Voor een meer democratische EU met duidelijkere zeggenschapsstructuren. Voor een herbezinning op onze internationale betrekkingen waarbij gedeelde waarden met onze handelspartners centraal staan en vuile handel wordt vermeden. Voor een overgang naar een samenleving waarin schulden die nooit afbetaald worden niet meer de norm zijn, waarin bedrijven gewoon belasting betalen, en waarin falend beleid wordt afgestraft in plaats van beloond wordt met een bonus. Voor hervormingen op de arbeidsmarkt bovendien, met gelijke kansen en zekerheid voor iedereen. En daarbij voor een vergroening van het belastingstelsel, zodat verantwoordelijk gedrag loont.

Dit alles is niet onmogelijk, maar het vereist sterk leiderschap. En helaas is het daar waar het de EU vrijwel volledig aan ontbreekt, Nederland voorop. Het beste symbool hiervan is Rutte. Wij hebben een premier die de crises niet eens durft te benoemen, sterker nog, er alles aan lijkt te doen deze situatie voort te laten duren. Aan de vooravond van het voorzitterschap van Nederland van de EU wist Rutte onlangs op te merken dat Europa ‘geen behoefte heeft aan grote visies’. De man die vindt dat een visie een olifant is die het zicht belemmert, zit duidelijk nog steeds diep met zijn kop in het achterwerk van zijn eigen neoliberale grote grijze vriend zijn ingewanden te bestuderen.

Daarom begrijpt hij maar niet dat de EU in al die crises zit doordat zij vast blijft houden houdt aan de ideologie die zijn eigen partij blind aanhangt: het geloof in de immer rechtvaardige en efficiënte vrije markt, waarin alle wonden als vanzelf worden geheeld. Dit geloof heeft de economische crisis heeft veroorzaakt en verergerd, en zorgt ervoor dat de sociale zekerheid wordt afgebroken en de zorgkosten worden opgejaagd tot recordhoogten, alles om het systeem in stand te houden van overheden en burgers die eindeloos rente blijven betalen aan falende banken. Het verspilt het talent van zijn bevolking, verspilt bovendien zijn eigen leefomgeving, en kweekt ideologisch gif op de gronden van de buren.

En nu steeds meer blijkt dat deze politiek zichzelf ondermijnt, krijgt zonder blikken of blozen de vluchteling de schuld. Je moet het gore lef maar hebben.

Dit artikel verscheen eerder op Joop.nl.

Humaan vluchtelingenbeleid rendeert

OPINIE – Het huidige beleid voor vluchtelingen lijkt er volledig op gericht te zijn een groep mensen te kweken die de samenleving zoveel mogelijk schade aandoet. Tegenover dit beleid van versobering en afschrikken staat humaan beleid. En dat rendeert veel beter.

De zogenaamde vluchtelingencrisis houdt Europa en Nederland nu al maanden bezig. Zowel de burgers als de politiek lijken totaal overvallen te zijn door de komst van veel Syrische vluchtelingen. Door overmacht en uit puur populisme grijpt de politiek naar een beleid van afschrikking en versobering. Die afschrikking is een illusie, en gaat de problemen met vluchtelingen alleen maar groter maken.

Hieronder een paar van de mythes waarmee de kiezer door politici dagelijks worden bedrogen, gevolgd door een alternatief waarmee we gezamenlijk de problemen veel beter aan zouden kunnen pakken. Want dat alternatief is er wel degelijk.

De mythe van de dichte grenzen

Nog steeds gonst in Europa de mythe van de dichte grenzen. Als de grenzen maar dicht gingen, dan kwamen hier geen asielzoekers. Dit klinkt logisch, toch? In Nederland wordt deze illusie dan ook niet alleen door Wilders gevoed, maar ook door de VVD.

Uiteindelijk is het echter pure volksverlakkerij. Het beleid van de EU was altijd al gericht op dichte grenzen, op opvang in de regio en terugkeer wanneer dat mogelijk is. Wat Wilders en de VVD voorstellen is dus niets nieuws: dat is al decennialang staand beleid. Dit presenteren als een nieuw idee slaat dan ook nergens op.

Maar belangrijker: dit beleid heeft de EU en Nederland van de regen in de drup geholpen. De “regio” stroomde over en is nu zelf rampgebied geworden. Met enige vertraging kwamen de vluchtelingen dus uiteindelijk toch wel. Het enige effect van het dichte-grenzenbeleid is meer doden aan de grens, meer geld naar gewetenloze smokkelaars, en een EU die volkomen overvallen wordt door de komst van mensen die we al lang hadden kunnen zien aankomen.

Hoog tijd om de zaken verstandiger aan te pakken dus, zou je zeggen. Helaas geven ook de Nederlandse politici precies het verkeerde voorbeeld, en sturen ze aan op een sociale ramp.

De afbraak van sociale voorzieningen

Als we onze eigen kranten mogen geloven verloopt nergens in Europa het vluchtelingendebat zo negatief als in Nederland. Op zich niet zo vreemd. Want naast Wilders verkondigen ook politici van ‘gevestigde’ partijen, zoals Zijlstra en Buma, naast de mythe van de dichte grenzen, doodleuk dat de vluchtelingen de verzorgingsstaat bedreigen. De PvdA gaat daar vervolgens gewoon in mee.

Dit is pure bangmakerij, en een grove leugen bovendien. Zeker, de Nederlandse verzorgingsstaat staat onder druk. Maar dit komt niet door de vluchtelingen. Met het woonakkoord van 2013 van dit kabinet wordt de sociale huursector in versneld tempo verder afgebroken. Met de participatiewet van Rutte 2 wordt in praktijk de weg naar betaald werk voor uitkeringsgerechtigden juist moeilijker gemaakt: banen worden geofferd voor zogenaamde gedwongen vrijwilligers, en ieder eigen initiatief wordt keihard afgestraft. Door privatiseringen in de zorg lopen de zorgkosten nog veel sneller op dan werd verwacht.

Dit allemaal vervolgens in de schoenen van vluchtelingen schuiven is een gotspe. Deze problemen worden met hun komst slechts met minimale aantallen vergroot, want het aantal werkzoekenden en woningzoekenden in Nederland is – helaas – vele malen groter dan de stroom vluchtelingen.

Zeker, de vluchtelingen zijn arm, berooid, getraumatiseerd, en komen uit een andere cultuur, dus ze brengen problemen genoeg met zich mee. Maar aan de totale Nederlandse problematiek draagt die stroom getalsmatig niet veel bij. De waarschuwingen van Zijlstra en Buma in de slip van de PVV zijn daarmee niets meer dan bijzonder kwalijke paniekzaaierij.

Opvangprobleem

Maar dit betekent nog niet dat de vluchtelingen zelf geen probleem voor de samenleving vormen, want dat vormen ze wel degelijk. Ook dit is echter grotendeels veroorzaakt door de landelijke en Europese politiek.

Ondanks dat het er in de wereld om ons heen helaas steeds onveiliger op werd, is onder de kabinetten Rutte tevens hevig bezuinigd op opvang en inburgering van vreemdelingen. Daarbij heeft de Europese politiek lang geprobeerd alle vluchtelingen in Zuid Europa in een paar centra te houden (‘de regio’), wat natuurlijk ook een keer moest klappen. De Grieken hadden dan ook wel wat andere probleempjes op te lossen dan een paar miljoen mensen huisvesten om ons in de luwte te houden, de Turken zitten praktisch middenin een oorlog, en Jordanië heeft op elke vier inwoners inmiddels één vluchteling. Dus die gaan zich niet druk maken over ons gekerm over een kleine honderdduizend mensen hooguit.

Enfin, daardoor komt er nu een prop vluchtelingen vrij, en die komen dus allemaal tegelijkertijd. En het is daardoor, en niet zozeer omdat ze denkt dat het wijsheid is, dat het kabinet nu eigenlijk niet veel meer kán regelen dan de provisorische opvang die nu geboden wordt. En dat is een hele ramp, want het maandenlang huisvesten van deze mensen in grote kazernes in afwachting van hun procedure, zonder enige privacy en zonder bezigheden, is met het oog op de zorg voor de hoge kosten van vluchtelingen het aller-stomste wat we maar kunnen doen.

Vragen om problemen

Als we zou willen dat deze mensen de belastingbetaler zoveel mogelijk geld kosten, dan konden we werkelijk niets beters verzinnen dan de procedure van vluchtelingen een half jaar uit te stellen en ze te verbieden om voor en tijdens hun procedure te werken. Daarbij krijgen we als bonus voor dit beleid een welig circuit van illegale arbeid. Want wie denkt dat al die mensen een half jaar op hun handen blijven zitten is goed gek.

Wie vervolgens de kans op afhankelijkheid van een uitkering na een asielprocedure zo groot mogelijk wil laten zijn, die kan werkelijk niets beters doen dan bruut snijden in de taalcursussen voor nieuwkomers en het zelf laten opdraaien voor de kosten daarvan, zoals dat de afgelopen kabinetten is geregeld. Het leren van de taal wordt met de mond gestimuleerd, maar financieel afgestraft.

Vluchtelingen allemaal bij elkaar zetten in een versoberde opvang tenslotte, dat is natuurlijk vragen om spanningen. Spanningen onderling en spanningen met de omgeving.

Eigenlijk kan je alleen maar geloven in de heilzame werking van dit beleid als je echt denkt dat de mensen hier komen voor een stel nieuwe tieten. Maar wie is er hier nu het gevoel voor realiteit verloren? Zelfs Zijlstra moest toegeven dat dit beeld met de praktijk niets van doen heeft. In praktijk blijft echt niemand door dit beleid weg, maar worden de problemen met vluchtelingen door deze maatregelen alleen maar groter gemaakt. Alsof we daarop zitten te wachten.

Wat dan wel?

Wat de politiek nu uitrolt voor de vluchtelingen is kortom het perfecte recept voor de kweek van nog meer mensen die zich afkeren van onze samenleving, terwijl zij hun weg vinden in het illegale circuit, de hand ophouden en/of zich onledig houden met criminaliteit. Lekker beleid is dat. De rechtse politiek is prima in staat de angsten van zijn eigen achterban te bevestigen. Zolang mensen geloven dat de vluchtelingen daar de schuld van zijn, komt de politiek er wel mee weg. Maar het is natuurlijk nog geen begin van een oplossing.

Maar wat dan wel?

Als de politiek de zorgen van haar kiezers serieus zou nemen, dan koos ze voor een totaal andere strategie. In de vluchtelingenopvang zou precies het tegenovergestelde moeten gebeuren van wat nu wordt gedaan, juist om de problemen tegen te gaan of te voorkomen. En dat is, heel on-Haags gedacht, door gebruik te maken van de energie onderop.

Geef vluchtelingen om te beginnen meteen het recht te werken, ook voor en tijdens hun procedure, zodat ze om te beginnen ook elkaar legaal kunnen helpen, en er geen schaduweconomie ontstaat.

Geef daarbij subsidie aan mensen die vluchtelingen de taal willen leren, ongeacht of ze nog in de procedure zitten, of daarop nog wachten. Hiermee ontstaat per direct werkgelegenheid voor Nederlanders, en krijgen vluchtelingen de kans sneller te integreren.

Geef de mensen verder meteen wat leefgeld. Dit wordt onmiddellijk besteed in de lokale economie, komt dus voor 50% direct weer terug in de schatkist, en komt verder dat deel van de gemeenschap dat geconfronteerd wordt met de komst van vluchtelingen ten goede. Het bevordert daarbij de integratie in onze samenleving.

Ongeacht de uitslag van de procedure

Bovenstaand kan en moet allemaal geregeld worden ongeacht de vraag of die mensen uiteindelijk ooit terug moeten, willen en/of kunnen. Het gevaar dat mensen uiteindelijk hier blijven wordt er echt niet groter op, want onze asielprocedure kijkt alleen maar naar het verleden, en niet naar de toekomst en mogelijkheden van mensen in (en voor) ons land. Ook dit slaat trouwens nergens op, want waarom zou je iemand uitzetten die prima geïntegreerd is en goed voor zichzelf kan zorgen? In ons land vinden we dat echter normaal, swa.

Hoe dan ook is het geen verloren moeite om mensen, zolang zij hier zijn, ook bezig te houden, en ze te laten proeven aan onze stabiele samenleving. Hun uitgaven en inspanningen komen onze economie ook gelijk ten goede. En uiteindelijk rendeert dergelijk beleid via de mensen die wel mogen blijven. Gezien de oorlog en ellende in Syrië en Eritrea nog wel even voort lijken te blijven duren, zal dat voor het grootste deel van de mensen gelden. En wanneer mensen teruggaan terwijl ze hier wel een band met het land hebben opgebouwd, biedt dit alleen maar kansen voor onze internationale economie.

Lokaal aanpakken

De EU en onze centrale overheid zijn de regie volkomen kwijt, en weten niets anders te melden dan dat de vluchtelingen een half jaar of misschien nog veel langer moeten wachten op hun intake. Verder komen ze met niets dan zinloze verboden die de schade hier alleen verergeren, en massavoorzieningen die om te janken zo slecht zijn. En hekken, vooral veel hekken. Hekken die niemand tegenhouden maar die diepe wonden veroorzaken, en de verkeerde mensen rijk maken.

Maar er is ook positief nieuws. Ondanks de ronduit negatieve berichtgeving over zowel de vluchtelingen als over onze eigen bevolking ontstaan lokaal talloze initiatieven om vluchtelingen te helpen. De beste manier om deze crisis te bezweren is dan ook dit lokale initiatief te stimuleren, door gebruik te maken van de inzet en creativiteit van Nederlandse burgers en vluchtelingen zelf. Landelijk moet dan alleen budget vrijgemaakt worden. Centrale organen als het COA kunnen maar beter niets meer willen zijn dan een distributiekantoor van geld. Laat de rest maar door de mensen en de gemeenten uitzoeken.

En sta ook vooral toe dat de vluchtelingen zoveel mogelijk verspreid worden opgevangen, in plaats van dat ze expres in grote groepen worden samengeklonterd. Door spreiding toe te staan, zelfs te stimuleren, hoeven lokale gemeenschappen zich niet ‘overspoeld’ te voelen, en ontstaat het natuurlijke contact tussen deze mensen en de mensen die hier geboren zijn. Zorg daarbij ook vooral voor genoeg privacy voor vluchtelingen, om de onderlinge spanningen die er in die groep zijn niet te laten groeien.

Humaan beleid is welbegrepen eigenbelang

Bovenstaand beleid is wat men noemt ‘humaan beleid’. In het politieke spectrum wordt humaan beleid vaak slechts verdedigd als morele of juridische plicht. Erg dom, want plicht is nooit leuk, en het zijn gelukkig niet de enige argumenten om het zo aan te pakken. Juist humaan beleid is een zaak van welbegrepen eigenbelang. Bovenstaand rijtje kost wat, maar geen honderden miljarden zoals die in de sociale zekerheid en de zorg rondgaan. Het gaat om slechts een fractie daarvan. En het levert ook wat op.

Om te beginnen levert het op langere termijn meer geld op. Maar vooral ook levert het wat op in hoe de komst van de vluchtelingen in ons land ervaren wordt. Linksom of rechtsom is de realiteit nu eenmaal zo dat er vluchtelingen rondlopen binnen de grenzen van de EU. Hen met afschrikbeleid heel de EU doorjagen en ze in ledigheid opsluiten in grote centra, dat is echt vragen om problemen, en om blijvende hoge maatschappelijke kosten. Het vergt geen groot gevoel van solidariteit met de hele wereld om te bedenken dat wat we nu doen ons verder in de problemen gaat brengen. Het vergt ook geen diep respect voor de internationale wetgeving om te beseffen dat kiezen voor humaan beleid uiteindelijk het meest oplevert. Het gaat hier gewoon om de keuze tussen leven in blinde ontkenning, en eieren voor ons geld.

Tenslotte: actie

Misschien heb je dit allemaal gelezen en vind je het wel mooi, maar schud je je hoofd omdat je denkt dat dit toch nooit wordt overgenomen. En inderdaad, als dit van Den Haag uit moet komen, dan kunnen we lang wachten. Buiten de SP die pleit voor gespreide opvang en investering in de lokale economie, en GroenLinks die wat mompelt over meer dan bed bad en brood, hoor je daar ook niet veel. Van PvdA tot Ultrarechts gaat men volledig mee in het frame van versobering, isolatie en massa-opslag. Terwijl dit de problemen alleen maar verergert. De landelijke politiek en het journaille zijn alleen maar uit op sensatie en paniek zaaien, omdat het op korte termijn het goedkoopste is, en omdat angst en sensatie nu eenmaal lezers en kiezers opleveren. De brokstukken van deze sensatiedrang zullen we als burgers zelf weer moeten opruimen.

Welnu, laten we daar zo vroeg mogelijk mee beginnen. Om te beginnen door nu het landelijk op te roepen om eindelijk eens te handelen als volwassenen in plaats van als kleine kinderen, en verantwoordelijkheid te nemen, door te kiezen voor humaan beleid, in het belang van iedereen, inclusief de Nederlandse samenleving.

De hier aangelinkte petitie werd opgezet door mensen die zelf dagelijks met vluchtelingen bezig zijn. Domweg omdat ze nu eenmaal bij hen om de hoek zijn neergezet. Ik tekende al. Jij ook? Graag. En verspreid vooral dit stuk ook via de sociale media met een oproep deze petitie tekenen. De energie moet van onderaf komen.

Dit artikel verscheen eerder op Sargasso.nl

Het geloof in opvang in de regio

Het geloof in opvang door de regio wordt hier door een Volkskrantcolumnist in een kleine tweehonderd woorden zó belachelijk gemaakt dat ik eigenlijk zou verwachten dat iedereen met een beetje hersens eindelijk snapt waarom Nederland in Brussel keihard uitgelachen wordt:

“‘De regio’, dat is, zoveel werd duidelijk uit de beraadslagingen in de Tweede Kamer, een mythisch gebied met ongekende spankracht, waar mensen die hun land van oorsprong hebben verlaten in relatieve vrede en veiligheid kunnen wonen, eten, naar school gaan, misschien zelfs wel in hun eigen levensonderhoud voorzien. Waar de grenzen van ‘de regio’ precies liggen, daarover verschillen de meningen, maar helder is dat ‘de regio’ ver weg ligt. Buiten ons zicht. Van ‘de regio’ zullen wij geen last hebben.

‘De regio’ is een gebied waar de autoriteiten zich bereidwillig zullen plooien naar de wensen van Halbe Zijlstra en Malik Azmani. Het is een kwestie van voldoende geld naar ‘de regio’ sturen en dan zal ‘de regio’ in staat blijken om zonder wanklank vele duizenden, tienduizenden, honderdduizenden landverhuizers te herbergen.

Het klonk bijna leuk, het leven in ‘de regio’, vooral toen de premier beloofde dat het er ‘natuurlijk geen nieuw-Amsterdam’ zou zijn. Geestig ook, uit de mond van mensen die altijd hebben afgegeven op de effectiviteit van ontwikkelingshulp, maar nu van zins zijn met een blauwdruk en een zak geld een hele ‘regio’ in te richten.

Detail: ‘de regio’ heeft nog niets teruggezegd.”

… Maar daarvoor heb ik mij waarschijnlijk teveel in mijn medelanders vergist. Criticasters, Kom er maar in! Want van jullie raakt het land nooit vol genoeg.

Open waanlink