PVV Archieven - Klokwerk-tekst

Merkel luistert niet (en terecht)

Om extreemrechts het hoofd te bieden kunnen politici uit ‘het midden’ maar beter niet hun oren ernaar laten hangen.

Bij alle analyses van de verkiezingen in Duitsland las ik er hier ook één van Joost van Spanje. Zijn visie in het kort: Merkel heeft gigantisch verloren, en dat komt omdat zij haar oren niet wat meer heeft laten hangen naar de kiezers van rechts. Haar verlies is volgens van Spanje te verklaren door het feit dat zij weigerde thema’s van de AFD over te nemen, zoals Rutte en Buma dat hier met de PVV wel doen.

Maar klopt die bewering wel? Van Spanje noemt een aantal cijfers maar had daar misschien wat langer naar moeten kijken. Want als het gaat om de bewering dat ‘imiteren’ een goede strategie zou zijn om extreemrechts klein te houden, ontbreekt het in Duitsland juist aan al het bewijs daarvoor.

Merkel heeft verloren ten opzichte van de vorige verkiezingen, dat klopt. Maar daarmee komt ze terug op het electorale niveau van 2009 (33.8%) en zit ze niet ver van 2005 (35.2%). Zij heeft nu 33 procent van de stemmen gehaald: dat is een aantal waar Rutte slechts van kan dromen. Ondertussen is de AFD in Duitsland met 13% van de stemmen electoraal precies even groot als de PVV. En dat zonder dat er in Duitsland ook maar één partij is die zijn oren naar extreemrechts laat hangen, zoals dat in Nederland door de VVD, het CDA en zelfs de PvdA wel wordt gedaan.

Nu zullen er mensen zijn die zeggen dat Duitsland 15 jaar achterloopt op Nederland. De vraag is waardoor dat komt. Misschien wel juist omdat in Duitsland politieke partijen om historische redenen veel minder geneigd zijn hun oren naar extremisten te laten hangen? Ik geef het maar in overweging.

Extreemrechts heeft alles behalve een meerderheid

Zeker, zoals in ieder land is er ook in Duitsland een substantieel deel kiezers die zich zorgen maken over buitenlanders, vluchtelingen en Europa. Net als in Nederland vindt (of vreest) ook in Duitsland één vijfde tot één derde deel van de kiezers dat immigranten vooral veel problemen brengen (zie hiervoor de cijfers in het artikel van van Spanje).

Maar dat is op zich niet eens zo’n rare angst. Een kleiner deel van die kiezers wil daar echter getuige haar stem de consequentie aan verbinden een toevlucht te nemen tot maatregelen die al even onrealistisch als contraproductief zijn: dichte grenzen (we proberen dat nota bene al meer dan twee decennia lang), en het immigranten vooral zo moeilijk mogelijk maken een weg te vinden in onze samenleving.

Dat is een fors aantal, maar het is geen meerderheid. Het lijkt mij het meest verstandig dat wij ook in Nederland eens stoppen met die kleine 15% van de kiezers de onverkorte aandacht geven die ze al bijna twee decennialang genieten, maar nooit verdiend hebben. Ze zijn geen meerderheid, en hebben geen wijsheid.

Hoe extreemrechts te laten groeien

Extreemrechts vormt daarentegen een kwalijke rem op de integratie, en is continu uit op paniek zaaien voor alles wat vreemd is. Wie dat gaat imiteren, roept willens en wetens om onrealistische oplossingen die contraproductief zijn aan het probleem. Een perfect recept om extreemrechts te laten groeien.

Want als het volk mag kiezen tussen politici die misschien wel onrealistisch zijn, maar tenminste oprecht, en een stelletje halfbakken meelopers, dan kiest het uiteindelijk toch wel voor ‘the real thing’. Liever een schreeuwlelijk die oprechte gevoelens verwoordt, dan politici die het volk proberen te lijmen met paaseitjes en het volkslied, en ondertussen in Brussel oplopen tegen de muur van de realiteit en daar halfbakken oplossingen verzinnen die vlees noch vis zijn.

Want de realiteit is hard. Het is een realiteit met een aantal oorlogen onder de rook van Europa, oorlogen waar rechtse politici overigens alleen maar olie op het vuur lijken te gooien. Het is een realiteit met om die oorlogen heen volstrekt onderbevoorraadde kampen van de UNHCR. En het gevolg van die realiteit is dat we worden geconfronteerd met mensen die geen kant meer op te kunnen en hun heil ergens anders gaan zoeken. Dat is een probleem, een heel groot probleem, en daar moeten we wat mee.

Oprechtheid wint

Het is logisch dat een politicus die dat probleem in al zijn facetten erkent, ook wordt afgestraft. Killing the messenger heet dat, een heel gewoon verschijnsel. Maar dat is geen reden de kop in het zand te steken en weigeren ‘the messenger’ te zijn, wat zogenaamde middenpolitici in ons land plachten te doen.

Merkel heeft meer politieke moed in haar pink dan alle meelopers van de VVD, het CDA en de PvdA bij elkaar. Merkel, ik ben het zeker niet in alles met haar eens, maar zij heeft ondanks dat als een van de weinigen begrepen dat je beter voor je eigen standpunten kan blijven staan. Dat oprechtheid wint. Zij won daar in ieder geval het vertrouwen van één derde van de Duitse kiezers mee, en zal waarschijnlijk een stuk minder moeite hebben een kabinet te formeren dan Rutte.

Laat Merkel nog maar even met de poten in de modder staan, en daarvoor alle kritiek opvangen. Onderwijl kan zij de komende vier jaar rustig verder zoeken naar oplossingen voor de vluchtelingencrisis, terwijl extreemrechts in blinde paniek aan de kant staat te krijsen, en daarmee niets anders bereikt dan alleen maar méér paniek bij haar kiezers, en nóg meer aversie jegens de samenleving van het ‘allochtone’ gedeelte van de bevolking. Twee dingen waar niemand ook maar iets voor koopt.

Tijd voor realisme

Als Merkel standvastig is en haar werk afmaakt, dan wordt dat volk bovendien uiteindelijk vanzelf wel weer stil. Als de vluchtelingen die komen goed worden opgevangen en integreren, dan droogt deze crisis weer op. Wat nieuw is en van ver komt is eng, maar wanneer de plotselinge bult in de instroom uit 2015 goed en wel verwerkt is, dan zijn de Syriërs van weleer alweer goed en wel vergeten.

Tegen die tijd is er uiteraard weer een nieuw rood stuk vlees waar mensen zich druk om kunnen maken, en waar de volgende generatie opportunisten aan de flanken dan weer haar garen bij kan en zal spinnen. Onderwijl zal de volgende generatie realistische politici als Merkel de zaken hopelijk rustig van alle kanten bekijken, daar dan weer oplossingen voor verzinnen, en deze gewoon doorvoeren zonder al teveel acht te slaan op tegenkrachten die alle realistische oplossingen willen blokkeren.

Zo komen wij verder. Het imiteren van extreemrechts, dat schiet totaal niet op. Laat die thema’s lekker bij de AFD en bij Wilders, en doe er verder als gevestigde partij gewoon helemaal niets mee. Bedenk: 87% van de kiezers in Duitsland heeft níet op de AfD gestemd, waarvan een flink gedeelte ook nog eens net zo fel tegen de AfD is als de AfD-stemmers voor zijn. Die kiezers mogen ook gehoord worden door ‘het midden’. Het lijkt mij er echt tijd voor.

Aan de kant

Ondertussen mogen mensen zich uiteraard druk maken over de afbrokkelende sociale zekerheid, over de onbevredigende staat van de zorg, over het gebrek aan betaalbare woningen, over criminaliteit ook. Ook mogen zij zich druk maken over dat ze geen ruk snappen van waar de politici in Berlijn, Den Haag en Brussel nou eigenlijk mee bezig zijn. Graag zelfs! Deze zaken verdienen aandacht, en verontwaardiging.

Maar wie met die onvrede echt niets beters weet te doen dan zijn of haar stem en steun geven aan een partij die de paar procent vluchtelingen overal de schuld van probeert te geven, een partij die er vervolgens geen probleem mee heeft voor te stellen om dan maar op die vluchtelingen te gaan schieten, een partij die de politicus die dat voorstelt dan nota bene afserveert als ‘te gematigd’… die heeft zichzelf zowel qua wijsheid als moreel gezien echt aan de kant gezet.

Die is voor vier jaar af. Die mag misschien nog af en toe zijn stem laten horen, maar hij heeft zijn eigen stem in het parlement uitgesloten van het realistische debat over oplossingen. Dat is een les die eens geleerd mag worden.

[Ondertussen is in Europa het idee gegroeid dat het misschien beter is om lidstaten niet te dwingen vluchtelingen op te nemen, maar ze voor opvang te belonen. Om zo de wil om de schouders eronder te zetten te vergroten, en hopelijk de opvang van de vluchtelingen een stukje beter te laten verlopen dan de teringzooi die we er de afgelopen jaren op alle fronten van gemaakt hebben. Goed plan! Wie had dat ooit bedacht?]

(Dit bericht verscheen eerder op Joop.nl en op Sargasso.nl)

Haat leidt tot onvrijheid

Over de keuze die PVV-Kamerlid Martin Bosma ons op de dag van de vrijheid voor had mogen leggen.

De mislukte aanslag van 4 mei op de bijeenkomst in Texas waar ook Wilders sprak, bracht vanzelf heel wat reacties met zich mee. Martin Bosma bijvoorbeeld wilde de Nederlander aan de vooravond van de dag van de vrijheid tot een keuze dwingen tussen ‘vrijheid’ en ‘de islam’.

Boris van der Ham, voorzitter van het 4/5 mei comité, gaf een wat subtielere reactie. Hij schreef gisteren op zijn Facebook-pagina:
(…)Wat je ook van Wilders denkt: woorden en ideeën dien je met woorden en ideeën te beantwoorden. Maar op internet wemelt het alweer van mensen die zeggen: “Zo’n bijeenkomst lokt het uit”. Nou ja, je zou met zo’n aanslag met hetzelfde recht ook het omgekeerde kunnen zeggen.

En dat klopt natuurlijk. Moslimterroristen lokken met hun geweld terecht kritiek op hun handelen uit. Van links tot rechts is men dan ook eensgezind in het veroordelen van geweld, en ook het overgrote deel van de moslimgemeenschap keurt dit gelukkig af.

Die eensgezindheid uit zich ook in daden, zoals het bieden van bescherming aan mensen die gevaar lopen door het uiten van hun mening. De aanslag is niet voor niets slecht afgelopen voor de terroristen. Daarover is kortom uiteindelijk maar weinig discussie nodig.

Maar dat niet weg dat het even waar blijft dat een prijsvraag voor de beste cartoon over Mohammed een provocatie is. En ik zie niet in wat is mis is met die vaststelling. Daarmee wordt het gedrag van de daders immers niet gelegitimeerd, verontschuldigd, of gebagatelliseerd. Het is echter wel een waarheid als een koe.

De bekende kreet dat deze Vrijheid van Meningsuiting door deze aanslag om zeep zou zijn gebracht klinkt nu ook weer alom, en nu de aanslag op 4 mei plaatsvond is de link snel gelegd.

Maar toch is dat een misvatting. De Vrijheid die wij op 4 en 5 mei vieren is iets heel anders dan het recht onze medeburgers voor rotte vis uit te maken. Op 4 en 5 mei vieren wij de vrijheid van een onderdrukkende staat. We vieren dat wij een staatsvorm hebben die uiterst terughoudend is met het vervolgen van burgers om wat zij zeggen en wat ze geloven, laat staan om wie hun ouders zijn.

hateOnze staat heeft daarmee afstand genomen van de taak om burgers te dwingen op hun woorden te letten. Wat de staat daarentegen nog wel doet, is het beschermen van burgers tegen elkaar. Om ons te beschermen tegen diefstal en geweld, of dreiging daarmee, heeft de staat het geweldsmonopolie.

Maar dat de staat die verantwoordelijkheid op zich neemt, betekent niet dat wij van onze verantwoordelijkheid rekenschap te nemen van onze woorden ontheven zijn. Eigenlijk juist integendeel. Wanneer de één de ander beledigt, zal de staat hier maar in zeer beperkte vorm tussen kunnen treden. Juist omdat de staat zich niet wil mengen in iemands mening.

Het enige dat de staat dan kan doen, is mensen die dingen zeggen die anderen tot woede drijven beschermen. Maar wie altijd in bescherming van de staat moet leven, heeft geen vrijheid. Paradoxaal genoeg is de vrijheid om de woede van anderen op te wekken dus tegengesteld aan de vrijheid van staatsbemoeienis. De vrijheid om anderen te beledigen is alleen maar mogelijk door staatsbemoeienis. Echte vrijheid begint dus met het nemen van verantwoordelijkheid.

Het is dus een pijnlijke keuze waar we voor staan. Ofwel we kiezen voor de volledige vrijheid om alles tegen elkaar te zeggen wat we willen, maar we leven daardoor wel in een politiestaat. Ofwel we kiezen ervoor om de verantwoordelijkheid te nemen voor de soms ronduit onrechtvaardige gevolgen van onze woorden, en we leven in een vrije open samenleving.

Het is die keuze die Bosma ons op de dag van de vrijheid voor had mogen leggen. Misschien een ongemakkelijke keuze. Maar wel de enige keuze die ertoe doet.

Dit blog verscheen eerder op 5 mei 2015 op Joop.nl.

Politiek Kwartier | Rutte op ramkoers

Rutte heeft geen tijd voor experimenten. Hij ligt op ramkoers om met zijn marktwerking de kredietmaatschappij te laten groeien. Alternatieven lijken er nauwelijks te zijn.

Begrip voor de Grieken valt nog ver te zoeken. Terwijl hen door de EU wars van ieder democratisch proces een programma door de strot wordt gedouwd dat heel de Griekse samenleving down the drain jaagt, worden zij door het NOS Journaal afgeschilderd als onrealistische gekkies die eindelijk een keer normaal moeten gaan doen.

Wie echter naar het programma van Syriza kijkt ziet een partij die niets anders voorstaat dan de sociale voorzieningen zoals die hier in West Europa al decennialang geregeld zijn, met een gezond pacifistisch randje.

Het Spaanse “Podemos” wordt in de media afgeschilderd als Syriza II. Het is een mooie tweede editie. Waar Syriza nog haar basis heeft in de oude communistische beweging en zich gedraagt als klassieke sociaal-democraten, pleit de in het sociale verzet en de universitaire wereld gewortelde Podemos voor een nieuwe verzorgingsstaat, en schuwt niet een term als het basisinkomen te gebruiken.

Beide partijen stellen een ander economisch beleid van de EU voor, waarbij opvallend is dat ze beide wel uitgesproken voor de EU zijn. Zij willen dat in Brussel democratischer wordt, zodat politici gedwongen worden eerst te denken aan de bevolking, en daarna pas aan de banken. Dat spreekt die lui daar in het Zuiden klaarblijkelijk aan.

Waarom hebben wij eigenlijk niet zo een partij? Verder lezen Politiek Kwartier | Rutte op ramkoers

Politiek Kwartier | Met de PVV als schild

De PVV verkoopt zich als een anti-establishmentbeweging, maar houdt in praktijk het establishment juist stevig in het zadel.

Wat mij blijft verbazen, is de angst dat ‘de Islam’ de zaken hier over zal nemen. Veel PVV’ers geloven dat echt. Terwijl er niets is dat daarop wijst.

Natuurlijk, er is een grote groep moslims in Nederland. Maar de afgelopen tien jaar kwam er in Nederland netto geen moslim meer bij. En zelfs in een ‘verislamiseerde’ stad als Amsterdam is de moslimteller al een decennium lang gestokt op een schamele 12 procent.

Islamitische partijen zijn in de gemeenteraden nauwelijks vertegenwoordigd, en in de landelijke politiek zijn ze non-existent. Internationaal terrorisme? De kans om door de bliksem getroffen te worden is hier zelfs nog vele malen groter dan slachtoffer te worden van een aanslag. De politieke Islam heeft kortom nog heel wat te doen heeft wil ze hier echt een factor van belang zijn.

Ik zal zeker niet ontkennen dat de Islam nare uitwassen heeft. Maar iedere ezel kan zien dat voor zover moslims er al op uit zouden zijn ons te onderwerpen, het ze daarvoor aan alle middelen ontbreekt.

Zorgvuldig wordt de mensen echter een angstcomplex aangepraat. Waarom? Wat is toch de reden voor een partij als de PVV? Verder lezen Politiek Kwartier | Met de PVV als schild

Politiek Kwartier | Een rechtse agenda

De Nederlandse politiek bedient al meer dan tien jaar lang bijna uitsluitend de kwade rechtse kiezer. Het resultaat is een samenleving die langzaam aan steeds minder veilig en rechtvaardig wordt.

Daar kreeg ik tijdens zijn persconferentie nog bijna medelijden met Wilders. Voor het eerst in zijn leven zei Geert namelijk écht de waarheid: dat hij al tien jaar lang niets anders zei dan toen iedereen over hem viel.

Na de eerste dagen werd de anti-Wilders hetze dan ook in meerdere stukken vergeleken met Bijltjesdag. Terecht wezen velen erop dat die dappere verontwaardigde media juist degenen waren die Wilders al tien jaar lang bijna kritiekloos een podium bieden.

Ondertussen waren er echter toch weer die nog durfden te beweren dat Wilders de enige is die zou luisteren naar de ‘boze kiezer’. Een hardnekkige fabel.

Om te beginnen zou iedereen onderhand toch een keer moeten beseffen dat Wilders helemaal nergens naar luistert. Niet naar zijn partijgenoten, niet naar zijn kiezers, en niet naar redelijkheid.

Maar belangrijker: de Nederlandse politiek staat al meer dan tien jaar vrijwel uitsluitend in dienst van de kwade rechtse kiezer. Verder lezen Politiek Kwartier | Een rechtse agenda

Politiek Kwartier – Cito-toets

COLUMN – Deze week geeft Klokwerk alle onderhandelaars over de Cito-toets een advies voor een vervolgopleiding.

Wat zou het toch mooi zijn als we aan een simpel cijfer konden zien of een school goed of slecht presteert. Dan konden we namelijk rustig de vrije markt zijn werk laten doen en werd het vanzelf beter in onderwijsland. Want welke ouder kiest nu voor een slechte school?

Dat is ongeveer het idee van de VVD achter het openbaar maken van de Cito-score. Er is echter een fundamenteel probleem: de Cito-toets meet niet de prestaties van de school, maar die van de leerling. En dat zijn twee heel verschillende zaken.

De Cito-toets meet het niveau van de leerlingen vlak voor het kiezen van een vervolgopleiding, om bij die keuze te helpen. Maar dit betekent niet dat de school met een beestachtig hoog gemiddelde Cito-score ook goed onderwijs geeft. Aanleg en sociale omgeving bepalen immers ook de score. Het kan dus zelfs gebeuren dat kinderen goed presteren ondanks de school, in plaats van dankzij.

De VVD wil de Cito-toets dus gebruiken voor iets waarvoor hij niet bedoeld en ook ongeschikt is. Dit zien de meeste andere partijen ook, en daarom krijgt de VVD voor dit plan zelfs het aan de marktidealen verslaafde D66 niet mee. Alleen PvdA, CDA en PVV willen onderhandelen over dit onderwerp. En die hebben allemaal zo hun wensen.

Coalitiepartner PvdA voelt eigenlijk niets voor dit plan, maar ziet een ander probleem. De toets heeft het meestal bij het rechte eind, maar er worden fouten gemaakt. Zo’n fout kan voor een individu nadelig uitpakken. Vandaar dat de PvdA haar steun geeft in ruil voor het onschadelijk maken van de toets door hem pas af te nemen nadat de vervolgopleiding gekozen is.

Daarmee assisteert ze de VVD dus niet alleen in haar onzalige idee, maar maakt ook nog de toets onbruikbaar voor het doel waar hij juist wél toe dient. Gevaarlijk lijkt mij, want ook scholen kunnen fouten maken. Een test kan nuttig zijn door aan te tonen dat er meer in zit dan eruit komt.

Maar het kan nog erger. Het CDA benadrukt dat ook andere vaardigheden op school dienen te worden geleerd dan logisch nadenken en je goed uitdrukken. Denk dan aan dingen als knutselen, touwtje springen, lief zijn voor elkaar en in God geloven. Daarom wil het CDA wel meewerken, maar alleen als de Cito-toets niet verplicht is en scholen zelf een toets naar keuze mogen gebruiken.

Hiermee wordt natuurlijk iedere mogelijkheid tot een eerlijke vergelijking gesaboteerd.

Als deze drie partijen tot een compromis komen, krijgen we dus een veelheid aan toetsresultaten die onvergelijkbaar zijn en nutteloos voor het doel waartoe ze eigenlijk dienen.

De PVV tot slot komt met de eis dat los van wat details het oorspronkelijke VVD plan onverkort wordt doorgevoerd, en plaatst zich daarmee buiten spel.

Gelukkig maar. Want laten we maar hopen dat hier nooit een compromis over komt.

Ik adviseer alle onderhandelaars voordat ze hierover verder gaan eerst een wetenschappelijke opleiding te volgen. Hoewel ik vrees dat het wat hoog gegrepen zal zijn. Want op het idee om simpelweg een nieuwe toets te ontwikkelen om op objectieve manier per school de voortgang van de gewenste schoolprestaties te meten, lijkt nog geen van hen te kunnen komen.

Politiek Kwartier – Marokkanenstatistiek

COLUMN – Waarin Klokwerk zich na het Marokkanendebat nog één keer helemaal uitleeft in de Marokkanenstatistiek.

Uiteraard werd er niets nieuws gezegd. Maar om toch nog even gezellig na te pruttelen op het zinloos gebleken Marokkanendebat, vandaag in Politiek Kwartier een overzicht van wat Marokkanencijfers. Als service voor uw volgende verhitte Marokkanen-twitterdiscussie.

Eerst de criminaliteit. Meer dan de helft van de Marokkaanse jongens kwam ooit in aanraking met de politie. Dit wist u. In vrijwel alle commentaren op het Marokkanendebat werd dit vermeld. Maar om het toch in verhouding te plaatsen: dit is twee tot drie keer zo vaak als autochtone jongens, waarvan een kwart ooit wordt verdacht.

Nu is lang niet iedereen die ooit verdacht wordt zijn leven lang crimineel, maar andere cijfers leveren een vrij consequent beeld. In verschillende onderzoeken zien we dat Marokkanen jaarlijks twee tot vier keer zo vaak worden veroordeeld als autochtonen (1 of 2 tegen bijna 4%).

Bij de sociaal-economische achtergrond zien we dezelfde verhoudingen. Het percentage werkloze Marokkanen is ongeveer drie keer zo hoog als het percentage werkloze autochtonen. Het percentage Marokkanen dat met een laag inkomen moet rondkomen is zelfs bijna vier keer zo hoog.

Kijken we naar het gemiddelde Marokkanen-opleidingsniveau, dan krijgen weer iets soortgelijks te zien. Rekenend met de gegeven cijfers zien we dat Marokkanen bijna vier keer zo vaak als autochtonen niet verder dan het basisonderwijs komen. En autochtonen gaan weer drie keer zo vaak naar het hoger onderwijs als Marokkanen.

Die Marokkanen toch. Hoeveel zijn er eigenlijk van in Nederland? Volgens het CBS waren dat er in 2012 precies 362.953, Ali B. niet meegerekend. Dat is dus ongeveer twee procent van de totale bevolking.

Maar wacht even… Als Marokkanen consequent twee tot vier keer zo vaak zijn vertegenwoordigd bij problemen terwijl slechts twee procent van de bevolking Marokkaan is, dan kunnen Marokkanen nooit verantwoordelijk zijn voor meer dan vier tot acht procent van al onze problemen.

Een ‘etnisch monopolie‘ van Marokkanen op overlast? Onzin dus. In sommige wijken misschien, landelijk klopt er geen barst van.

Zeker, de cijfers zijn dreigend. Maar dan met name voor Marokkanen zelf. Want ook al verdient 81% zijn eigen boterham en deugt 96%, ze zitten in de hoek waar de klappen vallen. En dan ook nog eens meer dan tien jaar lang alle stront over je heen krijgen… Je zou er extremist van worden.

Voor de analyse van “de problemen in dit land” zijn ze echter volstrekt onbelangrijk. Het blijven percentages van een kleine groep. En ook als we alle moslims over één kam scheren komen we nog niet in de buurt van de totale cijfers van criminaliteit en werkloosheid.

Voor de meeste mensen is dit al lang gesneden koek. Een minderheid echter wil dit soort inzichten maar niet accepteren. Wij noemen ze PVV’ers. Niemand ontkent de problemen die er zijn met zaken als criminaliteit, sociale zekerheid en overlastgevende jongeren. Maar de belangrijke discussie daarover wordt telkens doodgeslagen door met die Marokkanen op de proppen te komen. Een Marokkanentaboe? Dat bestaat niet. Marokkanen, dat is Godwin op zijn Nederlands.

PVV’ers: Marokkanen zijn niet het probleem. Accepteer het, en dan hoeven we geen tijd en belastinggeld meer te verpesten aan de zieke publiciteitsstunts van dat “door Joods-fascisme gesubsidieerde clubje Israël-gekkies, dat is opgericht om onze Arabierenhaat aan te wakkeren”, oftewel de PVV-fractie, en kunnen we eindelijk over tot de orde van de dag.

Een Marokkanentaboe? Een obsessie zul je bedoelen

Met het Marokkanendebat doken ook weer allerlei statistieken op. Kees Alders zet de cijfers op een rij. ‘Voor de analyse van ‘de problemen in dit land’ is deze groep veel te klein. Ook als we alle moslims over één kam scheren, komen we nog niet in de buurt van de totale cijfers van criminaliteit en werkloosheid.’

In de aanloop naar het Marokkanendebat hebben we weer vele cijfers gezien, en deze geven geen rooskleurig beeld van de groep van Marokkanen. Maar misschien wordt het eens tijd die cijfers in het juiste perspectief te plaatsen.

Eerst de belangrijkste cijfers op een rij:
Om te beginnen criminaliteit. Meer dan de helft van de Marokkaanse jongens kwam ooit in aanraking met de politie. Dit wist u. In vrijwel alle commentaren op het Marokkanendebat werd dit vermeld. Maar om het toch in verhouding te plaatsen: dit is twee tot drie keer zo vaak als autochtone jongens, waarvan een kwart ooit wordt verdacht.

Crimineel
Nu is lang niet iedereen die ooit verdacht wordt zijn leven lang crimineel, maar andere cijfers leveren een vrij consequent beeld. In verschillende onderzoeken zien we dat Marokkanen gemiddeld genomen twee tot vier keer zo vaak veroordeeld worden voor een strafbaar feit als autochtonen. Per jaar wordt van de autochtonen 1 tot 2 procent veroordeeld, tegen bijna 4 procent van de Marokkanen.

Kijken we naar het gemiddelde opleidingsniveau van Marokkanen, dan krijgen weer iets soortgelijks te zien. Rekenend met de gegeven cijfers zien we dat Marokkanen bijna vier keer zo vaak als autochtonen niet verder dan het basisonderwijs komen. En autochtonen gaan weer drie keer zo vaak naar het hoger onderwijs als Marokkanen.

Twee procent van de bevolking
Dit zijn cijfers die niemand kan ontkennen, en in tegenstelling tot wat PVV aanhangers graag beweren, ontkent ook niemand dat. Maar hoeveel Marokkanen zijn er eigenlijk in Nederland? Volgens het CBS waren dat er in 2012 precies 362.954. Dat is dus ongeveer twee procent van de totale bevolking.

Dat betekent dat als Marokkanen consequent twee tot vier keer zo vaak zijn vertegenwoordigd bij problemen, zij nooit verantwoordelijk kunnen zijn voor meer dan vier tot acht procent van alle problemen met criminaliteit, werkloosheid en schooluitval.

Een ‘etnisch monopolie‘ van Marokkanen op overlast? Onzin dus. In sommige wijken misschien, landelijk klopt er geen barst van.
Zeker, de cijfers zijn dreigend. Maar dan met name voor Marokkanen zelf. Want ook al verdient 81 procent van de Marokkanen zijn eigen boterham en zou 96 procent deugen, zij zitten in de hoek waar de klappen vallen. En dan ook nog eens meer dan tien jaar lang als favoriete zondebok fungeren… Je zou er extremist van worden.

Voor de analyse van ‘de problemen in dit land’ is deze groep echter maar een heel klein deel van het geheel. Ook als we alle moslims over één kam scheren komen we nog niet in de buurt van de totale cijfers van criminaliteit en werkloosheid.

Want wie nuchter naar de cijfers kijkt, ziet dat als we echt iets willen doen aan zaken als criminaliteit, werkloosheid en slechte scholing, we hopeloos inefficiënt bezig zijn als we ons daarbij concentreren op Marokkanen. Immers, meer dan 90 procent van die problemen wordt helemaal niet door Marokkanen veroorzaakt.

Wie zich tegen het gedachtegoed van Wilders verzet krijgt van de achterban van de PVV vaak het verwijt dat men ‘de problemen ontkent’, Marokkanen ‘zielig’ vindt, of zich schuldig maakt aan een ‘weg met ons’ mentaliteit.

Soft aanpakken
Dat is onzin. De problemen staan hierboven scherper omschreven dan dat Wilders ze presenteert. Niemand zegt dat criminele en werkloze Marokkanen soft aangepakt dienen te worden, of dat we ons zouden moeten richten op andere groepen. De moraal van het verhaal is juist dat denken in groepen contraproductief werkt.

Niemand ontkent de problemen die er zijn met zaken als criminaliteit, sociale zekerheid en overlastgevende jongeren. Maar de belangrijke discussie over deze problemen wordt telkens doodgeslagen door de PVV, door het onderwerp te verleggen van echte problemen naar bevolkingsgroepen.

Een Marokkanentaboe? Dat bestaat niet. Nederland heeft daarentegen al tien jaar een Marokkanenobsessie. En deze obsessie houdt ons af van het debat over de zaken die mensen werkelijk storen. Want Marokkanen, dat is Godwin op zijn Nederlands.

^{Kees Alders, alias Klokwerk is columnist voor Sargasso.nl. Dit artikel verscheen eerder op Sargasso.nl}

Dit artikel is aangepast. De passage dat de PVV zou hebben gesuggereerd dat er biologisch iets fundamenteel mis is met Marokkanen, is verwijderd. Volgens de partij werd er door de heer Van Klaveren slechts verwezen naar de uitspraak van Samsom. Het debat is online te herbekijken.

144 Redt een Dier

“Hallo, hier 144! De animal cops! Ziet u een dier in nood? Bel ons meteen! “

“Ja, hallo met Klokwerk! Kan ik hier dierenleed melden? “

“Hallo, Klokwerk – wel wis en drie vent! Goed dat je belt! Ja, dierenleed, daar kunnen wij animalcops absoluut niet tegen, hoor! Daar treden we hard tegen op! “

“Nou, dat is verdomd mooi om te horen zeg! Ik bel namelijk vanwege een kerel, en die heeft een jonge hond, niet normaal hoe hij die behandelt! En nog wel erger dan in jullie radiospotjes hoor! Het is gewoon verschrikkelijk! “

“Vertel! “

“Nou, hij houdt het beest 24 uur per dag in het donker; omdat ie anders zoveel herrie maakt, zegt-ie. Hij sluit het dan op in een hokje dat zo klein is dat het zich niet eens om kan draaien, met een rooster onder zijn achterwerk zodat de stront erdoor valt, waardoor het beest constant in de stank staat en ook nog kapotte achterpootjes heeft. En vorige week heeft hij met een gloeiende pook de ballen van het beest eraf gebrand! “

“Wat? Dat is wel al te vreselijk! “

“Ja, dat dacht ik ook. En naar buiten mag het beest nooit. Dacht ik bij mezelf: dat is toch niet normaal? “

“Nee, dat is het zeker niet zeg! Zo gaan wij hier in dit land niet met de dieren om! Allejezus, Klokwerk, wat ben ik blij dat je gebeld hebt! Het is nu juist voor dit soort gevallen waarvoor wij animalcops in het leven geroepen zijn hoor! “

“Mooi dat te horen! Gaat u naar dit en dit adres en doe uw werk! “

“We gaan gelijk aan de slag, kerel! Voorwaarts, en met getrokken wapenstok! “

“Go! “

– twee uur later –

“Met Klokwerk? “

“Dag Klokwerk, sorry dat we je storen, maar je spreekt met de animal-cops. “

“Ah, hallo! “

“Klopt het dat je twee uur terug een melding had gedaan? “

“Ja! Hoe ging het? “

“Nou, op zich prima. We zijn met getrokken wapenstok dat erf op gereden, hebben de deur ingeramd, er flink op losgeslagen natuurlijk, en de eigenaar meegenomen – die zit nu vast. Je zal trots op ons zijn! “

“Dat ben ik ook! “

“Alleen, het probleem is; de eigenaar blijft ontkennen en we hebben de hond waar je het over had niet kunnen vinden. “

“Hond? Oh sorry, dan had ik me vergist. Het ging niet over een hond, maar over duizend varkens. “

(morgen maar eens bellen over dat konijn dat plastic gevoerd wordt tot hij stikt)

Populisme salonfähig geworden

Wie gelooft dat het populisme afgelopen verkiezingen een gevoelige slag heeft gekregen heeft het behoorlijk mis. De verkiezingsuitslag vertoont een Nederland dat hopeloos verdeeld is tussen rechts populisme en centrum-links realisme.

“Het midden heeft gewonnen!” Juichen de kranten. Met name de internationale pers stelt dat in Nederland de common sense weer een beetje lijkt te zijn teruggekeerd na twee jaar populisme en onzinpolitiek.

Arend Jan Boekesteijn gaat nog verder. Hij concludeert afgelopen donderdag in “1 voor de Verkiezingen” dat de gedoogconstructie “gewerkt” heeft in het bestrijden van het populisme. Een slechtere analyse van wat gebeurd is, bestaat niet. De PVV is namelijk niet gekrompen tijdens de kabinetsperiode. Dat gebeurde pas toen het CDA ze uitsloot en het duidelijk werd dat de PVV nooit in een volgende regering zou komen. Een cordon sanitaire; het woord is taboe in Nederland. Maar het is wel de beste manier om populisten aan te pakken, zo blijkt maar weer.

Daarnaast is het populisme absoluut niet dood. Bas Heijne geeft in het NRC blijk van een iets beter begrip van de uitslag. Hij stelt terecht dat het midden niet gewonnen heeft, maar ten onder gegaan is in polarisatie. Resultaat is dat met twee winnende “middenpartijen” coalitievorming alles behalve een makkelijke taak zal zijn. En daarbij is Heijne er bang voor dat waar deze zogenaamde middenjongens water bij de wijn zullen doen, ze een weerloos slachtoffer zullen worden voor populisten op links en rechts.

Populisme

Voor wat de VVD betreft heeft Heijne naar mijn idee groot gelijk. De VVD heeft inmiddels een heel groot deel van de populistische PVV-standpunten overgenomen. Daarbij legde Mark Rutte in de debatten een bijna even groot gevoel voor drama en een bijna even klein gevoel voor realisme aan de dag als de blonde leider. Met inhoudloze slogans, loze beloftes voor lastenverlaging midden in crisistijd en zijn telkens gebroken belofte geen cent meer over te maken naar Griekenland komt hij dicht bij de definitie.

Niet overtuigd? Ach, u wilt toch niet werkelijk zeggen dat u werkelijk gelooft dat er wars van iedere waarschuwing van financiële experts nooit iets zal veranderen aan uw hypotheekrenteaftrek? En wie iets meer weet van criminologie zal u daarbij kunnen vertellen dat strenger straffen alleen maar duur is en de veiligheid niet bevordert.

Populisme is het naar de onderbuik praten van het volk en het een te simpele voorstelling van zaken geven. Pleiten voor makkelijke oplossingen waarvan een expert zou zeggen dat deze niet werkt, maar die natuurlijk wel lekker klinken.

Even los van het VVD programma zelf mag ik toch wel zeggen dat het redelijk objectief vast te stellen is dat Rutte dankbaar gebruik heeft gemaakt van het populisme.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over die beschamende waarom-zou-je-nog-werken spot op televisie. Ook tijdens debatten probeerde Mark Rutte politieagenten jaloers te maken op alleenstaande bijstandsmoeders. Om dan nog maar te zwijgen over de suggestie dat Diederik Samsom hier het communisme zou gaan herintroduceren.

Realisme

Over Diederik Samsom gesproken: nu naar de andere kant. Is zoals Bas Heijne suggereert op links hetzelfde gebeurd? Heeft ook de PvdA de radicalere punten van de SP overgenomen en is de partij getrokken naar het links populisme?

Een oppervlakkige analyse zegt ons van ja. Het lijkt erop dat veel mensen op de PvdA hebben gestemd voornamelijk om de VVD tegen te houden en het is zo dat Samsom van het begin af aan meer de nadruk heeft gelegd op de linkse ideologie.

Maar het verhaal aan de linkerkant verschilt op twee belangrijke punten van het VVD-verhaal.

Ten eerste was en is de SP nu eenmaal veel minder radicaal en minder populistisch dan Wilders. Ondanks een over-my-dead-body hier en daar is dat goed te zien aan de standpunten van beide partijen aangaande de EU. Maar ook op andere punten is de SP veel minder radicaal dan de PVV.

Ten tweede, en dat is veel belangrijker, heeft Samsom het niet van Roemer gewonnen doordat Roemer uitgesloten werd door mogelijke coalitiepartners, zoals Wilders gebeurde, maar heeft de PvdA leider zijn positie bereikt door zelf duidelijk een middenpositie te kiezen in de debatten, en te kiezen voor het geluid van het redelijke realisme. Het hele verhaal. Het eerlijke verhaal. Die boodschap.

Ja, maar zijn dat dan geen populistische slogans? Zeker, ook de PvdA maakte gebruik van soundbites en debattrucjes. Samsom was goed getraind en wist daarbij gebruik te maken van zijn charisma. Maar zijn verhaal was gebouwd rond de boodschap dat Samsom ging voor de eerlijke feiten en weigerde om loze beloften te doen. En dat is een wezenlijk verschil.

Tegenover de populist staat de idealist. Hij praat het volk niet naar de onderbuik en is ook niet bang de harde realiteit te benoemen en de kiezer te wijzen op problemen die (nog) niet de zijne zijn. De idealist zoekt de oplossing voor problemen niet bij de hardste schreeuwer, maar bij degene die de meeste kennis bezit. De idealist probeert deze oplossing vervolgens aan het volk te verkopen, door kennis te verspreiden en de kiezer mee te nemen in zijn verhaal. Ook waar dat verhaal moeilijk of onaantrekkelijk is.

Even los van of Samsom inderdaad een eerlijk verhaal neerzette of niet: zijn boodschap was wezenlijk anders dan de geef-de-problemen-een-schop-onder-de-kont-retoriek van de VVD. En daarin is Samsom eerder het tegengestelde van een populist.

De kiezer heeft met een stem op Samsom misschien een stem tegen Rutte willen uitbrengen, maar bovenal was een stem op Samsom een stem tegen het populisme, en voor de redelijkheid.

Helaas kan niet iedere kiezer deze redelijkheid waarderen.

Waarom populisme werkt

Waarom geloven mensen eigenlijk in die leuzen van de VVD? Omdat het verdomd aantrekkelijk is om te geloven dat er makkelijke oplossingen zijn voor moeilijke problemen. De volger van de populist is dol op sprookjes, en dat het uiteindelijk maar sprookjes zijn kan hem niet zoveel schelen.

Los daarvan, volgens mij geloven veel VVD-stemmers Rutte in werkelijkheid ook maar half. De reden dat ze op hem stemden was een andere. Crisis op de arbeidsmarkt, crisis op de huizenmarkt, crisis in de Europese Unie en een milieucrisis: de meeste Nederlanders voelen het persoonlijk niet. Nóg niet in ieder geval. Achter die stoere taal van de VVD zit één belangrijk sentiment: ik ben gezond, ik heb werk, ik heb het financieel op orde en ik heb geen zin om me druk te maken over Europa, de wereld, het milieu, de toekomst of het wel en wee van anderen… dus fuck you. Zeker: de Islam, de EU, de luie uitkeringstrekkers, de socialisten… de populist zoekt altijd een vijand. Maar uiterlijk is de volger van populisten dan wel bang voor boemannen, innerlijk is hij eerder bang voor de realiteit.

Daarom tillen de aanhangers van een populistische partij niet te zwaar aan gebroken verkiezingsbeloften. Waar Bas Heijne bang is dat Wilders weer op zal komen als de VVD gaat tegenvallen, betwijfel ik dan ook of dat gebeurt.

Bij Wilders dachten velen met Boekestijn dat Wilders verantwoordelijk maken en hem zo door de mand laten vallen het beste tegengif zou zijn tegen zijn opkomende partij. Maar dat bleek zoals gezegd niet te werken. Tegenvallende resultaten vormen geen reden om een populist in de steek te laten. Het gaat de kiezer immers niet om de resultaten, maar om de illusie. Daarbij kan de populist natuurlijk altijd de anderen de schuld geven van zijn falen. Dan zijn het de Polen, de Grieken, de luie uitkeringstrekkers of de linkse partijen die het gedaan hebben. Zelfs het feit dat er meer straatterroristen in zijn fractie rondlopen dan in een gemiddelde Nederlandse zijstraat wordt de populist vergeven.

Hoe het populisme dan wel te bestrijden? Wel, Wilders zakte weg in de peilingen toen mensen zagen dat hij door de redelijke meerderheid niet meer serieus genomen werd. Ik denk daarom ook dat het tij pas keert als men stopt met populisten serieus te nemen.

Maar daar zijn we verder van weg dan ooit. Deze verkiezingsuitslag is niet het einde van het rechts-populisme. Integendeel. Het rechts-populisme is afgelopen woensdag officieel salonfähig geworden. We moeten het er maar mee doen.

Een schrale troost: uiteindelijk gaat het niet om de politiek, maar om de resultaten.