ANALYSE – Rare verhalen over massa-immigratie en islamisering zijn niets meer dan een vals verdienmodel van politici en columnisten. In de werkelijkheid hebben we migratie in onze moderne tijd juist bijna volledig afgeschaft.
Tag: Europa
Een Europees leger is goedkoper, veiliger en effectiever dan verhoging defensiebudget
Om militair zelfstandig te worden dienen de EU landen hun defensieuitgaven niet omhoog te brengen, maar hun militaire apparaat centraal te organiseren.
Te weinig geld?
Het is een gedachte die je de afgelopen tijd wel vaker hoort: de Europese landen geven veel te weinig geld uit aan defensie. De NAVO zou voornamelijk op Amerikaanse investeringen draaien, en de Europese staten nemen hun verantwoordelijkheid niet. De cijfers lijken dat te onderstrepen: Gemiddeld geven de Europese lidstaten nog niets eens 1,5 procent aan defensie uit, terwijl de Verenigde Staten 4% van haar begroting aan defensie uitgeeft. Een NAVO-afspraak gaat uit van 2%.
Zo beschouwd lijkt het volkomen logisch te stellen dat de EU-landen meer geld aan defensie zouden moeten gaan besteden. De meeste partijen hebben die mening dan ook. Alle partijen, behalve de SP, GroenLinks en Denk, vinden dat er de komende jaren meer geld naar defensie moet. De opmerking van Trump dat hij een NAVO lidstaat die niet aan zijn investeringsverplichting voldoet niet meer te willen beschermen heeft veel mensen wakker geschud. De EU wil zichzelf kunnen verdedigen.
Verder lezen Een Europees leger is goedkoper, veiliger en effectiever dan verhoging defensiebudget
Premier Rutte: Blind, Laf en Visieloos
De uitspraak van Rutte over het Romeinse rijk is enkel bedoeld om mensen bang te maken, en zo het falen van zijn eigen ideologie te maskeren: het bewijs van zijn totale gebrek aan visie en leiderschap.
Eigenlijk was hij te lachwekkend voor woorden, Rutte’s vergelijking van de EU met het Romeinse Rijk. Als de EU net zo snel uiteenvalt als het Romeinse Rijk namelijk, dan kunnen we gerust zijn, want dan hebben we namelijk nog wel een paar eeuwen te gaan. Ook de suggestie dat een paar miljoen Syrische vluchtelingen te vergelijken zouden zijn met de volksverhuizingen van anderhalf duizend jaar terug is om te gillen. Om te beginnen de aantallen: In het hele midden-oosten van Marokko tot Afghanistan wonen maar half zoveel mensen als in de hele EU, en veruit de meesten zijn echt niet van plan naar het koude noorden te trekken.
Daarbij weet iedere vakgenoot van de historicus Rutte dat de stelling dat het Romeinse Rijk bezweek onder de volksverhuizingen inmiddels achterhaald is: de Germaanse stammen die destijds het Romeinse Rijk introkken waren in praktijk nota bene in hoge snelheid geassimileerd in de Romeinse cultuur. De ondergang van het Romeinse Rijk was te wijten aan vele factoren, waaronder heel veel politieke en economische. Maar de vraag hoe het heeft kunnen gebeuren dat dit Rijk ondanks de vele interne problemen zo ongelooflijk lang heeft kunnen bestaan is veel interessanter. Met leiders als Rutte zal de EU deze prestatie waarschijnlijk niet kunnen herhalen.
Een viervoudige crisis
De EU is in crisis. En dan hebben we het niet over slechts één crisis: het zijn er meerdere. We hadden, ondanks dat velen het graag blijven ontkennen, al een tijd lang een klimaatcrisis. Dit is geen onoverkomelijke zaak, maar we ontzeggen onze nazaten het recht op onze welvaart omdat we te belazerd zijn te hervormen. En bij dit veel te trage hervormingsproces loopt Nederland onder Rutte achterop.
Naast die klimaatcrisis hebben we sinds een klein decennium alweer een aanhoudende economische crisis. In tegenstelling tot de rest van de wereld blijft in de EU de economische malaise maar voortduren omdat onze leiders, Nederland weer voorop, weigeren over te gaan op schuldensanering van burgers en overheden, en vast blijven houden aan het oude systeem waarin de belastingbetaler opdraait voor de ellende die het internationale bedrijfsleven, de banken voorop, veroorzaakt. Gevolg: grote delen van de Europese bevolking zijn werkloos, en politici als Rutte weten niets beters te bedenken dan ze verplicht de straten te laten vegen om ze ‘werkdiscipline’ bij te brengen.
Meer recent is er opnieuw een onoplosbaar conflict bijgekomen bij de buren, en dit nieuwe conflict is gillend uit de klauwen gelopen. Naast IS zijn de partijen van Assad, de Koerden, de Russen, de Turken, de NAVO, Iran, Irak, Saudi -Arabië en nog een hele lijst andere facties in een oorlog geraakt waarin de belangen en loyaliteiten hopeloos door elkaar lopen en ieder zijn eigen agenda volgt. Ook de EU-landen spelen hierin een dubbelrol waardoor zij haar positie verzwakt: men werkt samen met gewetenloze dictaturen waarin de mensenrechten net zoveel voorstellen als in het kamp van de vijand, er wordt slechts gebruik gemaakt van wapens op afstand die vooral burgerslachtoffers maken, en vluchtelingen worden geweigerd en door het hele continent opgejaagd. Een beter programma om de stelling dat de EU op zou komen voor veiligheid, vrijheid, democratie en mensenrechten te ondermijnen is er niet, en een betere garantie voor toekomstig verzet tegen ‘de westerse levensstijl’ inclusief terreurdreiging had niet gegeven kunnen worden.
Daarbij is het draagvlak voor de EU onder de bevolking mede door dit alles inmiddels bijna helemaal verdwenen. Een drievoudige crisis was misschien nog aan te vliegen geweest als er niet ook nog een voortdurende politieke crisis was: de zeggenschapsstructuur is buitengewoon vaag, de manier waarop mensen gekozen en beleid bepaald wordt is dat ook, en daarbij bizar ondemocratisch voor een samenwerking van democratieën bovendien. Geen wonder dat mensen zich hier niet in kunnen herkennen.
Een lafbek als premier
Een tijd als deze vraagt om doortastende hervormingen. Voor een meer democratische EU met duidelijkere zeggenschapsstructuren. Voor een herbezinning op onze internationale betrekkingen waarbij gedeelde waarden met onze handelspartners centraal staan en vuile handel wordt vermeden. Voor een overgang naar een samenleving waarin schulden die nooit afbetaald worden niet meer de norm zijn, waarin bedrijven gewoon belasting betalen, en waarin falend beleid wordt afgestraft in plaats van beloond wordt met een bonus. Voor hervormingen op de arbeidsmarkt bovendien, met gelijke kansen en zekerheid voor iedereen. En daarbij voor een vergroening van het belastingstelsel, zodat verantwoordelijk gedrag loont.
Dit alles is niet onmogelijk, maar het vereist sterk leiderschap. En helaas is het daar waar het de EU vrijwel volledig aan ontbreekt, Nederland voorop. Het beste symbool hiervan is Rutte. Wij hebben een premier die de crises niet eens durft te benoemen, sterker nog, er alles aan lijkt te doen deze situatie voort te laten duren. Aan de vooravond van het voorzitterschap van Nederland van de EU wist Rutte onlangs op te merken dat Europa ‘geen behoefte heeft aan grote visies’. De man die vindt dat een visie een olifant is die het zicht belemmert, zit duidelijk nog steeds diep met zijn kop in het achterwerk van zijn eigen neoliberale grote grijze vriend zijn ingewanden te bestuderen.
Daarom begrijpt hij maar niet dat de EU in al die crises zit doordat zij vast blijft houden houdt aan de ideologie die zijn eigen partij blind aanhangt: het geloof in de immer rechtvaardige en efficiënte vrije markt, waarin alle wonden als vanzelf worden geheeld. Dit geloof heeft de economische crisis heeft veroorzaakt en verergerd, en zorgt ervoor dat de sociale zekerheid wordt afgebroken en de zorgkosten worden opgejaagd tot recordhoogten, alles om het systeem in stand te houden van overheden en burgers die eindeloos rente blijven betalen aan falende banken. Het verspilt het talent van zijn bevolking, verspilt bovendien zijn eigen leefomgeving, en kweekt ideologisch gif op de gronden van de buren.
En nu steeds meer blijkt dat deze politiek zichzelf ondermijnt, krijgt zonder blikken of blozen de vluchteling de schuld. Je moet het gore lef maar hebben.
Dit artikel verscheen eerder op Joop.nl.
Nederlandse pers puur partijdig over Griekenland
Terwijl de officiële kranten nog braaf berichten dat die luie klotengrieken eindelijk door de knieën zijn gegaan, wordt bloggend Nederland eindelijk wakker. Gisteren verscheen een mijns inziens uitstekend stuk van Ewald Engelen op Joop.nl over de Griekse kwestie, nadat de dag daarvoor Ewout van den Berg een soortgelijk stuk schreef. Enkele quotes met een leeswaarschuwing: het zal sommige mensen misschien wat linksig in de oren klinken.
Van den Berg:
“Er zijn twee belangrijke drijfveren voor het Europese bezuinigingsbeleid. In de eerste plaats is het gericht op het subsidiëren van multinationals en banken. Van al het geld dat de afgelopen jaren naar Griekenland is gegaan, is 92% in de zakken van Europese en Amerikaanse banken verdwenen. 17 procent van de staatsschuld is in private handen, tegenover in ieder geval 62 procent dat in het bezit is van andere Eurozone-staten – dit was in 2010 nog 26%. Het Europese beleid heeft er dus voor gezorgd dat er een complete bloedtransfusie plaatsvond, waarbij de schulden uit de financiële sector publiek zijn gemaakt.”
Verder lezen Nederlandse pers puur partijdig over Griekenland
Politiek Kwartier | Terug naar de EEG?
COLUMN – Wie zegt dat de EU slechts een samenwerking moet blijven van onafhankelijke staten, zegt eigenlijk dat hij dik tevreden is met de EU zoals deze nu is.
Het is een populaire verzuchting, en we zullen hem de komende tijd nog vaak horen: waarom kunnen we met de EU niet terug naar het EEG model? Dus geen eurofederatie, maar gewoon een samenwerkingsverband via handelsverdragen van onafhankelijke staten?
Helaas, het grote probleem is nu juist dat de EU nooit veel meer dan dat is geworden. Ondanks de introductie van de Euro en de open grenzen ís de Europese Unie feitelijk niet veel meer dan een samenwerking van democratische staten.
En dat heeft nogal wat consequenties. Verder lezen Politiek Kwartier | Terug naar de EEG?
Politiek Kwartier – Ja of Nee, meneer Samsom?
COLUMN – Waarin Klokwerk verlangt naar de inhoudelijke discussie over de EU waar Cameron toe oproept.
Cameron heeft wat losgemaakt. Ook in ons land. Uiteraard liep Wilders meteen hard te kwaken dat ook hij nu een referendum wil over deelname aan de EU. Helaas voor hem werd hij er meteen al uitgebluft door Diederik Samsom. Die is niet bang voor zo een referendum. Tsja, onze kernfysicus kan rekenen. Waarschijnlijk zou maar 35 procent van de bevolking kiezen voor een exit. Het is geen issue. Pech voor Geert en alle EU-haters dus.
Onderwerp gesloten? Zeker niet. Want blij met de EU zoals die nu is, is eigenlijk niemand. Terecht wijst Samsom erop dat ja/nee-vragen veel minder interessant zijn dan de discussie erom heen. Zo zijn er genoeg zaken waar ieder weldenkend mens Cameron succes mee zou wensen de komende tijd. Bijvoorbeeld met het aankaarten van het idiote systeem van landbouwsubsidies, of de waanzinnige halfjaarlijkse verhuizing van Brussel naar Straatsburg en terug. Een versimpeling van de regels in het algemeen zou de EU niet misstaan.
Het eeuwige adagium dat de EU bevoegdheden terug zou moeten geven naar de lidstaten heb ik echter al genoeg gehoord. En goede voorbeelden daarvan helaas te weinig.
Misschien zijn die er ook niet. Want willen we nu echt dat ieder land zijn eigen bankenbeleid voert en zijn eigen begroting controleert? Dat lijkt me nou niet zo’n succesformule gebleken. Ieder land zijn eigen mensenrechtenbeleid misschien? Alsjeblieft zeg, daar is geen Europees burger bij gebaat. Ieder zijn eigen milieuwetgeving dan? Dat werkt natuurlijk ook niet, milieu houdt niet op bij de grens. Ieder zijn eigen arbeidsrecht? Alsof het er niet al genoeg oneerlijke concurrentie binnen de eurozone is. Het Europees arrestatiebevel van de baan? Niemand zal blij zijn als criminelen over de grens hun gang kunnen gaan.
‘Minder macht voor de EU,’ ja, daar paai je mensen mee. Maar meer macht voor banken, frauderende overheden, grote bedrijven en criminelen, dat zal heel wat minder handen op elkaar krijgen. En uiteindelijk komt het toch daarop neer.
Daarmee blijft er echter nog steeds een groot probleem. Cameron heeft gelijk waar hij zegt dat de EU kan niet verder kan met het huidige democratische tekort. Het draagvlak ontbreekt volkomen.
Dat lossen we echter niet op door in Europa de nationale parlementen het laatste woord te geven, zoals de meeste partijen zeggen. Want feitelijk hebben ze dat namelijk al: onze regeringsleiders worden immers gecontroleerd door de parlementen. Het probleem daarmee is dat een nationaal parlement natuurlijk nooit in zijn eentje de inhoud van een internationaal verdrag kan vaststellen.
De inspraak ontbreekt kortom nu juist centraal. En symbool daarvoor staat wel de gênant schimmige manier waarop Europese topfuncties ingevuld worden. De enige manier om dat gat te dichten en de EU democratischer te maken, is de kiezer rechtstreekse macht in Brussel te geven. Via het Europees parlement, via een Europees referendum, en door het rechtstreeks kiezen van Europese leiders.
De meeste mensen en partijen zijn echter nog niet lang zover. Ik kan daarom niet wachten tot de inhoudelijke discussie eindelijk losbarst. Het zal eens tijd worden.
Als het aan Wilders ligt duurt dat echter nog wel even. Die doet zijn best om met zijn getoeter om een referendum de aandacht van die inhoud af te leiden. Ja of nee. Volkomen oninteressant.
Politiek Kwartier – Buma Blabla
COLUMN – Waarin Klokwerk kritisch kijkt naar de bijdrage van Buma aan het Nederlandse Europa-debat.
Deze week was het CDA-time in politiek Den Haag. Overmoedig geworden door de sleutelrol die hij plots blijkt te mogen spelen in het woondebat, greep Buma het door David Cameron gestarte Europadebat aan om een lijstje in te dienen van zaken die volgens hem beter op regionaal niveau geregeld kunnen worden. Het leverde hem veel schouderklopjes en knuffeltweets op van eurosceptici.
‘Minder macht voor Brussel.’ Wat klinkt dat toch lekker. Maar de vraag is of dat hier wel zo terecht is. Misschien is het eens goed om inhoudelijk te kijken naar het lijstje van Buma.
Om te beginnen wil Buma af van een hoop milieurichtlijnen, zoals de nitraatrichtlijn, de fijnstofrichtlijn, de richtlijn voor bodemvervuiling, het energielabel voor huizen en de APK-keuring voor auto’s. Dat Buma hiermee liever het eigen land vergiftigt dan zich te houden aan afspraken is nog tot daar aan toe. Ik vraag me echter af of we als Nederland wel moeten willen dat men stroomopwaarts de bruinkoolsluizen open mag zetten.
Verder wil Buma heel erg graag af van de pensioenrichtlijn. Klinkt logisch niet? Laat ieder land zijn eigen pensioen regelen. Maar wat houden die Europese pensioenrichtlijnen nu eigenlijk in? Het zijn met name grenzen die gesteld worden aan het recht van de pensioenfondsen te gaan speculeren met het geld van hun ingezetenen, en eisen aan de reserves die pensioenfondsen in kas hebben. Waarom zouden we deze normen midden in crisistijd los willen laten? Volgens mij waren we nu collectief nou juist klaar met dat gokgedrag van financiële instellingen. Vast dol op de crisis, dat CDA.
Verder is Buma klaarblijkelijk ook niet zo dol op de vrije pers in Europa, want hij vindt dat de lidstaten hun eigen persbeleid moeten kunnen regelen. Tsja, goed nieuws voor landen als Hongarije. Er valt over de mediawet van alles te zeggen, maar het streven naar vrijheid, openheid en eerlijke verslaggeving is een kernwaarde van de EU. We moeten toch niet willen dat lidstaten zelf China gaan spelen in eigen land?
Wat nog meer, Buma? Het CDA blijkt ook niet dol op vrouwenemancipatie, zoals blijkt uit het idee om de minimale eisen voor een zwangerschapsverlof terug te draaien en Buma’s verzet tegen quota. Verder wil hij vooral geen afspraken over huurbeleid, wil hij het recht om kleinere bouwprojecten niet openbaar aan te besteden en heeft hij klaarblijkelijk moeite met de rechten tot gezinshereniging van migranten en de cookiewet.
Dit zijn punten die inhoudelijk wat meer bespreking zouden vergen. Maar los van dat is het nog zeer de vraag of we geholpen zijn als alle lidstaten op die terreinen zelf maar wat mogen aankloten.
Buma rept ondertussen met geen woord over het grote democratische gat in Brussel of over de idiote manier waarop Europese leiders worden benoemd. Ook spreekt hij geen woord over de landbouwsubsidies, die onze burgers veel geld kosten en huizenhoge problemen creëren met het milieu en de armoede in de wereld om ons heen. Jammer is ook dat Buma in zijn lijstje de terechte kritiek van het CDA op de hoge lonen van EU-ambtenaren vergeet. En geen woord over bureaucratische regelingen zoals de zinloze verhuizing van Brussel naar Straatsburg en terug.
Leuk geprobeerd Buma, maar van mij krijgt deze bijdrage aan het EU-debat een dikke nul.
Politiek Kwartier – De EU mag niet veranderen
COLUMN – Dat een VVD’er zich meer thuis voelt bij een EU-scepticus dan bij een EU-hervormer verwondert Klokwerk niets. De EU is immers exact zo vormgegeven als de VVD het wilde.
Afgelopen week maakte de VVD’er Mark Verheijen stennis over de EU. Een deel van zijn woorden heeft hij alweer terug moeten nemen, maar het ei is gelegd: de VVD wil niet naar een federaal Europa. Daar is immers helemaal geen draagvlak voor.
En dat is helemaal waar. Er zijn er nog maar weinig die blij zijn met de EU. De crisis brengt het slechtste in de EU naar boven. De incompetentie om de bankencrisis op te lossen, de strenge bezuinigingsagenda die de crisis alleen maar verhevigt, en het dwangmatig privatiseren van de collectieve voorzieningen wekken terecht maar weinig enthousiasme op.
Om draagvlak te krijgen voor de EU zal er heel wat moeten veranderen. Bijvoorbeeld dat de 3%-regeling opzij gezet wordt voor een slimmere investeringsagenda. Of beter, dat er definitief afgerekend wordt met het gegraai in de bankensector, in plaats van dat er steeds belastinggeld naar wordt toegeschoven. Of misschien slimmer: gekozen leiders die dat gaan regelen, in plaats van dat grijze muizen benoemd worden in een schimmig wandelgangenspel.
Zonder dit soort aanpassingen kan de EU enig draagvlak voor haar beleid wel shaken. Maar helaas moet hiervoor met 28 landen een vergadertraject van een jaar of vijf doorlopen worden om een nieuw verdrag op te stellen. Gewoon maar niet aan beginnen dus, meent het kabinet. Houden zoals het is, die EU.
De VVD’er Mark Verheijen maakt ondertussen mooie sier door wel op te roepen tot verandering. Inhoudelijk komt hij daarmee echter niet veel verder dan een paar minder belangrijke details, zoals de periodieke verhuizing van Brussel naar Straatsburg. Alsof dat is wat mensen vandaag de dag het meest stoort aan de EU. Iets fundamenteler lijkt zijn pleidooi voor een euro-exit voor landen die zich niet aan de afspraken houden. Maar aan de beslissingsstructuur in Brussel zelf en de economische agenda wil hij schokkend genoeg niets veranderen.
Visieloosheid is wel vaker tekenend voor zelfbenoemde eurosceptici.Metaalmoeheid of een ideologische strategie?
Van de VVD is het misschien niet zo gek dat zij terugschrikt voor wezenlijke hervormingen. De huidige EU is namelijk exact zo vormgegeven als de VVD het wilde. Open grenzen, privatiseringen, en verder geen al te moeilijk gedoe met marktbeperkende sociale wetgeving. De machteloze natiestaat functioneert als zoethoudertje en de vrije markt regeert. De EEG in het groot, en verder niets.
De crisis is gewoon iets om uit te zitten en te gebruiken om privatiseringen sneller af te dwingen. Kleinere overheden, grotere markt. Schoorvoetend wordt akkoord gegaan met een paar mosterdpleisters als de bankenunie. Maar als de buien eindelijk een keer zijn overgewaaid zullen we zien dat de neoliberalen vooraan staan om die pleisters weer weg te trekken. De vrije markt voor alles.
Voor deze vrije-markt-jihad is het handig om mensen die pleiten voor fundamentele democratische hervormingen van de EU weg te zetten als gevaarlijke Eurofiele gekken. Dan hoeft er tenminste niet op de inhoud te worden ingegaan. De architecten van dit huidige Europa geven daarbij natuurlijk graag een duwtje mee.
De beste bondgenoot voor de doorgedraaide marktliberalen vormen de extreem-rechtse anti-Euro-gekkies die de discussie ridiculiseren tot een ja/nee-vraag. Zij vormen prima kanonnenvlees om iedere wezenlijke verandering in de EU te blokkeren.
Eurokritisch of Euro-apathisch?
Wat wil de SP nu eigenlijk veranderen aan Europa? Uiteindelijk helaas maar heel weinig.
De SP heeft haar mond vol over dit neoliberale en ondemocratische Europa, en eist “een ander Europa “. Maar veel alternatieven biedt zij niet.
Economie
Stop het neoliberale Europa, zegt de SP: we willen een sociaal Europa! En dat klinkt goed. Het huidige Europa bestaat uit landen die elkaar zure leningen toeschuiven met het vriendelijke doch dringende verzoek “de economie kapot te bezuinigen “. Een mentaliteit die de financiële markten de stuipen op het lijf jaagt overigens.
Als er één partij is die recht van spreken heeft hierin dan is dat de SP, nietwaar? De partij waarschuwde immers in de jaren 90 al tegen een al te vrije markt. De partij pleit in haar verkiezingsprogramma dan ook voor een plan waarbij Noord-Europa de economie gaat stimuleren en de werkloosheid aan gaat pakken. Mooi gezegd, maar het rijmt niet met de veel krachtiger geuite wens voor minder afdrachten naar Brussel. En toen er daadwerkelijk een noodfonds werd voorgesteld stemde de SP dan ook tegen. Tot zover de solidariteit en het maken van een vuist tegen de macht van financiële markten. Want een noodfonds heet tegenwoordig aantasting van onze “soevereiniteit “.
Democratie
Soevereiniteit. Plotseling blijkt zo een onmogelijk woord dan populair te worden. De EU: alles prima, maar kom niet aan onze soevereiniteit! Ook de SP vindt dat.
Maar helaas, dat behoud van soevereiniteit betekent in praktijk één ding: namelijk dat de regeringsleiders het in de EU voor het zeggen blijven hebben. En dat betekent een zwak Europa, dat vanuit de achterkamertjes geregeerd wordt door een stroperig circus waarin Duitsland en Frankrijk in praktijk uiteindelijk de dienst uit blijven maken.
Goed, de SP stelt voor dat die regeringsleiders gecontroleerd gaan worden door de nationale parlementen. Maar dat is nu juist in iedere lidstaat al lang het geval. Waar het mis gaat, is dat de nationale parlementen wel invloed hebben op de inzet tijdens onderhandelingen, maar niet op het resultaat. Dan kan je er wel een nationaal referendum tegenaan gooien zoals de SP wil, meer zeggenschap over de koers van Europa gaat dat de Nederlandse burger echt niet geven.
Daarnaast wil de SP “de lobbyisten naar huis sturen “. Hoe dan? Door het ze lief te vragen zeker? De democratiseringsvoorstellen van de SP klinken kortom stoer, maar als het puntje bij paaltje komt wil de partij aan de zeggenschapsstructuur van de EU uiteindelijk niets veranderen.
Een sociaal Europa
Verder wil de SP een sociaal Europa. Maar hoe ziet dat er dan uit? Door de invoering van een Europees minimumloon, en de bepaling dat lokale CAO’s leidend behoren te zijn. OK. Maar hoe rijmt dat zich dan weer met de eis van minder bemoeienis uit Brussel? De EU mag zich van de SP toch helemaal niet bemoeien met sociale zekerheid?
En ook niet met onderwijs, gezondheidszorg, volkshuisvesting, en openbaar vervoer. Alsof de lokale overheden het op die gebieden altijd zo goed doen! Juist op die terreinen zou Europa toch een stuk socialer mogen, toch? Je zou zeggen dat een socialer Europa een Europa mag zijn dat op zijn minst van zijn lidstaten een normaal sociaal vangnet eist.
De grote veranderingen die de SP voorstelt inzake de EU bestaan echter met name uit het verlagen van de afdracht aan de Europese Unie en daarmee het beperken van Europese subsidies. Kortom, de SP wil helemaal geen sociaal Europa. De SP wil alleen maar minder Europa.
Is dat erg? Ja. Want wat we collectief vergeten lijken te zijn, is dat Europa een paar decennia geleden nog bestond uit communistische dictaturen in het oosten en fascistische dictaturen in het zuiden. We zijn vergeten dat de eisen die de EU stelt aan mensenrechten, aan democratie en aan de rechtsstaat essentieel zijn geweest voor het verspreiden van die waarden op ons continent, en dat nog steeds zijn.
Europa wordt verkocht als “een garantie tegen oorlog “. Maar de EU gaat gelukkig wel een paar stappen verder dan alleen maar het garanderen van de vrede. Of je nu homo bent in Litouwen, Roma in Frankrijk, of asielzoeker in Nederland: je hoop op gelijke behandeling en gerechtigheid ligt in Brussel. Zo een SP-er die in eigen land met een demonstratiebordje voor zijn kop staat is lief, maar daar heb je in praktijk toch niet veel aan.
Het is daarom zo ergerlijk dat een partij die zich socialistisch noemt bij de standpunten op haar site vergeet om ook maar iets te zeggen over de EU en sociale rechten. Alsof het ze niets kan schelen. Zeker, in het concept-verkiezingsprogramma wordt wel braaf in één punt gerefereerd naar de mensenrechten, maar dit punt steekt in het geheel akelig schraal af tegen het krachtige pleidooi voor minder bemoeienis van Brussel.
De SP vergeet dat sociale rechten niet vanzelf lokaal zijn ontstaan, maar vanuit parlementen afgedwongen zijn door socialistische, sociaal democratische en sociaal liberale partijen. Ze begrijpt niet dat een werkelijk sociaal en evenwichtig Europa alleen maar kan ontstaan door gelijkheid in sociale wetgeving, en niet ontstaat door mensen te verbieden over de grens te komen werken.
Euro-apathisch
Het nieuwe partijkantoor van de SP heeft de naam “de moed ” gekregen. Moed is echter iets anders dan het nabouwen van het publiek in zijn euro-scepticisme. Het zou een socialistische of sociale partij als de SP passen de moed te hebben om te pleiten voor een écht sociaal Europa. Te pleiten voor een Europa dat zijn handen ineen slaat. Een democratisch Europa dat zich juist wel bemoeit met onderwijs, gezondheidszorg, volkshuisvesting, sociale zekerheid en openbaar vervoer. Maar dan op een sociale manier. Een Europa dat een goede basis voor de sociale zekerheid legt en daarmee stabiliteit brengt en de financiële markten in hun hok duwt.
Helaas, eurokritisch blijkt in de praktijk nogal euro-apathisch te zijn. De EU blijft ook als het aan de SP ligt rustig op dezelfde voet doormodderen in zijn eigen (on)democratische en economische crisis. Terwijl Brussel verder gaat in zijn achterkamertjes onder leiding van Duitsland en Frankrijk gaat de geldkraan dicht, en gaat ieder land verder met zijn eigen versie van de afbraak van de sociale zekerheid, voor zover die al bestond.
En dat terwijl we land voor land door de financiële markten tegen elkaar kapot gespeculeerd worden. Machteloos, omdat de socialisten zijn vergeten wat de macht van solidariteit is.
De Rooien komen!
Premier Roemer ja. Het zou zomaar kunnen. Je ziet nu al mensen vol schrik reageren dat de communisten zouden zijn geland. Maar uiteindelijk heeft de SP met het socialisme nauwelijks wat uit te staan.
Die paar kaasschaafvoorstellen van de SP om “de rijken” wat meer te laten betalen zijn boterzacht, en verder lijkt de SP de kracht van solidariteit uit het oog verloren te zijn. Waar zijn de echte socialisten als je ze nodig hebt?
Maar ze komen met hun tengels aan mijn salaris!
Valt erg mee. Ja, de SP wil de Balkenendenorm invoeren, maar dat is alleen voor alle functies in de publieke en semi-publieke sector. Dus voor topfuncties in ziekenhuizen, in het onderwijs en bij woningbouwverenigingen.
Draconisch links? Mwah. Het blijft gemeenschapsgeld nietwaar? De Balkenendenorm is twee ton per jaar. Lijkt me zeker niet kinderachtig betaald.
Maar al het talent gaat dan naar het buitenland!
Zou het? Wie echt hart heeft voor zijn werk, die gaat toch niet naar het buitenland als hij minder verdient dan twee ton per jaar? Wie dat wel doet gaat voor de buit en niet voor de baan en kunnen we missen als kiespijn. In ieder geval in de publieke sector toch?
Maar ze willen belachelijke belastingtarieven introduceren!
De SP wil een belastingtarief van 65% voor inkomens boven de Balkenendenorm. Is dit nu zo een draconische maatregel? Dit tarief komt niet in de buurt van de hogere tarieven die in de jaren 70 werden gehanteerd, niet qua grens en niet qua percentage.
Niet alleen is die tien procent extra uiteindelijk niet veel op het totaal, ook kunnen zelfs mensen met een hoger middeninkomen er alleen maar van dromen ooit zoveel te verdienen: twee ton is nog altijd zes keer modaal.
Maar ze willen de hypotheekrente-aftrek ook afschaffen!
Welnee. Zelfs de SP durft nauwelijks aan de HRA te komen in praktijk. Volgens hen hoeft iedereen die een lening die lager is dan 350.000 euro sowieso niets te vrezen: daar verandert niets.
En als je meer dan 350.000 euro hebt geleend, dan mag je van de rente die je betaalt over die top alleen maar iets minder aftrekken dan nu van de SP. Dus niet eens je hele aftrek over die top verdwijnt, slechts een klein deel ervan.
Wie wordt hier nu door geraakt? Zeker niet de gewone middeninkomens. Mensen die minder verdienen dan twee keer modaal kunnen namelijk helemaal niet zoveel lenen. En het aantal huishoudens dat meer dan twee keer modaal verdient is niet meer dan 5%. Er verandert dus ook hier voor maar heel weinig mensen wat, en die verandering is minimaal.
Maar in een economische crisis moet iedereen gelijk inleveren!
Ja, die ken ik. Luister: Tijdens economische voorspoed zijn het de mensen met de hoogste inkomens die het meest profiteren van groei. Dan zou het logisch zijn dat bij economische tegenspoed deze groep dan ook het meest inlevert, nietwaar?
Dat is echter niet het geval. Bij economische tegenspoed hoort men vanuit rechtse partijen inderdaad de verhalen over dat iedereen gelijk moet inleveren. Pas klaar met een rechts kabinet echter kunnen we weer concluderen dat wanneer rechts zijn vingers af staat te likken juist de onderkant van de samenleving onevenredig hard getroffen wordt, terwijl de bovenkant van de samenleving volledig wordt ontzien.
Het is leuk geweest. Volgens mij zijn nu de mensen met een hoog inkomen eindelijk eens aan de beurt. Niet alleen omwille van de rechtvaardigheid, maar ook om onze samenleving weer een beetje gezond te maken.
Maar links aan de macht is slecht voor ondernemers!
Luister, ik heb niets tegen een eigen ondernemer met een florerende zaak. Ik ben het er helemaal mee eens dat hij beloond mag worden voor zijn harde werk en/of ondernemerslef. Dat wordt volgens mij ook door geen enkele linkse partij bestraft.
Ik heb er echter wél moeite mee als iemand onderneemt ten koste van ons milieu en de mensenrechten, ten koste van onze werkgelegenheid, ten koste van onze economie. Ik heb er moeite mee als die maatschappelijke kosten niet op zijn minst worden doorberekend in het product dat hij aanbiedt, laat staan zijn salaris. Dat hebben we veel te lang toegestaan en daardoor zitten we niet alleen met een klimaatcrisis maar ook met een economische crisis. Nee, ik ben geen socialist, maar een flinke rode wind lijkt me voor de verandering wel even gezond.
Dat je voor Roemer stemt is wel duidelijk!
Welnee. Roemer komt niet in de buurt van die rode wind die zo nodig is. Roemer zijn socialisme is zo boterzacht, dat het eigenlijk al bijna compleet samenvalt met het zogenaamde liberalisme van de VVD, dat ook al niet bestaat. Denk je nu echt dat met dat slappe-knieën socialisme van de SP de op hol geslagen financiële markten getemd worden? Dat met een paar kaasschaafmaatregelen tegen “de rijken” het schaamteloze graaien wordt tegengegaan?
Dat is juist het erge, dat de SP eigenlijk nauwelijks iets aan onze samenleving wil verbeteren.
Maar Roemer staat toch voor een sociaal Nederland?
Luister, ons sociale stelsel is een administratieve moloch die een blok aan het been is van niet alleen werkgevers, maar ook aan die van werknemers. Het concept van solidariteit is met de tweedeling tussen flexwerkers en mensen met een vast contract compleet zoek. En iedereen met een beetje strategisch inzicht zal kunnen inzien dat dit systeem sowieso aan erosie onderhevig is, omdat er over twintig jaar geen Nederlander meer met een vast contract rondloopt. En al die flexwerkers mogen dan volgens Roemer gaan betalen voor een stel kerngezonde en goed bemiddelde bejaarden.
Het is nu de tijd voor socialisten om vooruit te kijken en te pleiten voor een hernieuwing van het sociale stelsel. Waarin weer uitgegaan wordt van gelijkheid en solidariteit, een stelsel dat onvoorwaardelijke en laagdrempelige hulp biedt aan ieder die hulp nodig heeft, ongeacht contractvorm of leeftijd.
Maar wat doet Roemer? Hij doet alsof er met het oude stelsel een eeuwig Walhalla te verdedigen is.
Maar hij staat toch op tegen het kapitalisme van de EU?
Het standpunt van Roemer aangaan de EU is een socialist helemaal onwaardig. De SP wil aan de EU in praktijk niets veranderen. Heb je eindelijk de wind mee om het internationale bedrijfsleven aan banden te leggen en te pleiten voor een sociale investeringsagenda voor de EU, pleit onze nationale flapdrol tegen alle collectieve maatregelen, zodat we natuurlijk compleet machteloos blijven tegen de financiële markten. Dat een socialist de kracht en noodzaak van internationale solidariteit zo uit het oog kan verliezen!
Roemer hoort daarbij ergens nog iets over Keynesiaans begroten en investeren, en hij verwart dat met in je eentje lekker de begroting uit zijn voegen laten lopen. Alsof hij daarmee lokaal de wereldeconomie zou redden. Volledig absurd. En een verdere democratisering van het aartsconservatieve Brussel wordt door de SP ook al keihard tegengehouden.
Waar zijn de socialisten als je ze nodig hebt?
Same shit everywhere: ze hebben hun idealen opgegeven voor zetelwinst. Ja, ik begrijp dat mensen het veilig vinden om te stemmen op een goedzak die een beetje simpel uit zijn ogen kijkt en het alleenrecht claimt op sociaal zijn. Maar die Roemer kan zo met Rutte in het kabinet, want veranderen doet er niets. Met dit soort socialisten heb je geen kapitalisten meer nodig.