De oorlog tegen armoede is in dit land een oorlog tegen de armen

Het hele sociale systeem van Nederland is keihard en contraproductief, en moet nodig veranderen om de menselijkheid weer terug te krijgen. Wat nodig is, is een systeem waarin iedereen de kosten voor levensonderhoud simpelweg gegarandeerd zijn. Maar ondanks dat de politiek door de toeslagenaffaire langzaam wakker lijkt te worden, is deze omslag nog niet te verwachten.

In het licht van de toeslagenaffaire krijgt in de Nederlandse media nu het volgende bericht eindelijk aandacht: een vrouw in de bijstand wordt een terugvordering en boete opgelegd van potentieel €10.000 euro omdat haar moeder eens in de week boodschappen voor beide deed, en de vrouw dit niet opgegeven had. De gemeente is door de rechtbank in het gelijk gesteld: volgens de participatiewet (een ‘pareltje’ uit de doos van Asscher en Kleinsma), is de vrouw laakbaar.

De politiek lijkt nu door de toeslagenaffaire wakker geschrokken te zijn, en reageert geschokt op het incident. Deze algemene verbazing hierover verbaast mij echter. Dit is niets nieuws, en zoals Joost onder bovenstaande link op deze site al zei, helaas geen uitzondering.
Verder lezen De oorlog tegen armoede is in dit land een oorlog tegen de armen

Fraudewet-lovers

Treurig maar voorspelbaar, dat waren de verontwaardigde reacties van rabiaat-rechtse facties afgelopen dinsdag op het besluit van wethouder Vliegenthart van de gemeente Amsterdam om de uitgedeelde boetes in het kader van de fraudewet naar beneden bij te stellen.

De VVD, de Telegraaf, en in haar kielzog GeenStijl-dochter Das Kapital vinden dat natuurlijk reuze oneerlijk. Zij willen bloed aan de paal zien. En dat gaat dan middels opruiende stukjes waarin Amsterdam wordt neergezet als het Walhalla voor fraudeurs.

Dat uit onderzoek van de ombudsman is gebleken dat de overgrote meerderheid van de slachtoffers van de fraudewet helemaal niet bewust frauderen, maar dat het gewoon om fouten gaat, die in ons idioot ingewikkelde sociale stelsel nu eenmaal makkelijk gemaakt zijn, dát wordt in de artikeltjes natuurlijk niet vermeld, noch dat het verlagen van de boetes geheel in lijn ligt met het landelijk beleid om de fraudewet meer humaan te maken, nota bene naar aanleiding van gerechtelijke uitspraken hierover… een aanpassing die volgens mensen in het veld overigens nog veel te zwak is om een echt rechtvaardige situatie op te leveren.

 

De waarheid is namelijk dat de fraudewet een probleem op zichzelf is geworden. Het aantal huishoudens met problematische schulden groeit schrikbarend, iets waar de overheid momenteel met wel meer maatregelen hard aan bij blijkt te dragen. Iedereen de schulden in, dat lijkt het motto van Rutte II.

En dat is niet alleen een probleem van die huishoudens met schulden zelf. De opgelegde boetes brengen alleen maar op de balans wat op: of ze ook een keer betaald worden is nog maar zeer de vraag, want van een kale kip kan je niet plukken. Ondertussen leveren ze vooral nieuwe problemen op: onbetaalde rekeningen, meer gebruik van schuldsanering en de voedselbank, mensen in de stress, komen minder snel aan het werk etc. Overdreven? Het Nibud becijfert dat deze problematiek de Nederlandse samenleving op die manier jaarlijks elf miljard kost.

De gemeente Rotterdam, waar men ook maar niet wil luisteren naar de rede en blind doorgaat met het keiharde regime dat uiteindelijk alleen maar geld verspilt, wordt in het pennevruchtje van Das Kapital vervolgens nog een flinke pluim in de reet gestoken. In de kronkel van Das Kapital is Amsterdam namelijk schuldig aan het gesignaleerde verschil in de fraudeaanpak van steden. En dat terwijl Amsterdam gewoon handelt in de geest van de rechtsstaat, terwijl Rotterdam daar tegenin gaat.

Das Kapital toont zich zo de perfecte spreekbuis voor een zinloos boetebeleid van een bureaucratische en inhumane overheid die maling heeft aan burgers, en ze graag vermorzelt. Want straffen zal de staat! Ook al is schuld onbewezen. De belastingbetaler dokt wel voor dit super-controle-orgaan. 

Dit artikel verscheen eerder op Sargasso.nl

Bezuinigen met boete

Repressie repressie. Zwartrijden is stout. Stout stout stout, volgens dit roodbruine kabinet. Boetes omhoog dus. Want dat zal wel helpen, toch?

Dit kabinet ligt goed op dreef met het doorvoeren van een boetecultuur. En niet zonder resultaat. Door invoeren van onder andere de fraudewet, waarmee vooral goedwillende burgers keihard gepakt worden en de echte fraudeurs de dans ontspringen, is het aantal Nederlanders met problematische schulden inmiddels opgelopen tot een recordhoogte: meer dan 700.000 mensen, en groeiende.

Zoveel mogelijk mensen in de schulden, dat lijkt het doel te zijn. Dit zogenaamde bezuinigingskabinet maakt zo ondertussen vooral schulden voor de toekomst. Want denk maar niet dat die mensen met schulden de staat en andere burgers niets kosten.
Verder lezen Bezuinigen met boete

Hogere Poortjes

COLUMN – We leven in rare tijden. De politiek sprak tijdens de herdenkingen nog mooie woorden over vrijheid. Maar diezelfde politiek stemde de week daarvoor nog voor hogere boetes voor mensen zonder geldig vervoersbewijs, en roept vandaag op om de openbare stations af te sluiten met nog hogere hekken.

En dat allemaal omdat we te belazerd zijn te betalen voor 100% controle en service door conducteurs op de treinen.

De terugtrekkende overheid is een overheid van boetes en afrasteringen. Het lijkt op bezuinigen, maar via een omweg betaalt de burger de prijs toch wel. Een keer verkeerd inchecken kost binnenkort een burgermansfortuin, en duur betaalde poorten sluiten onze stations af.

De misdadigers springen ondertussen met gemak over al die onzin heen.

Dit artikel verscheen eerder op Sargasso.