OPINIE – D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren zullen hecht moeten gaan samenwerken om een kans te maken om in de toekomst nog mee te tellen. In een paar stukken behandelt Klokwerk waarom, hoe en waartoe. In dit stuk een analyse van de oppositie en een oproep.
Het kabinet van Rutte en Samsom komt eraan en het regeerakkoord is al tot uitentreuren besproken, dus wordt het tijd de schijnwerper te richten op de oppositie. Die bestaat dit keer uit een bonte verzameling van partijen die allemaal hun best gaan doen zoveel mogelijk aandacht te trekken. Probeer daartussen nog maar eens op te vallen.
Duidelijke partijen
Sommige partijen hebben het daarin makkelijk. Roemer hoeft alleen maar van alles te zeggen dat hij het niet sociaal genoeg vindt. Wilders op zijn beurt zal bij alles brullen dat dit kabinet ons overlevert aan de buitenlanders, de Islam en Europa. En beide kunnen zeggen dat dit kabinet veel teveel bezuinigt, want om begrotingstekorten maalt hun achterban toch niet. Simpel dus. Ik wens ze succes met hun riedel. We zullen ze nog vaak horen.
De kleine christelijke partijen zullen het ook niet moeilijk hebben. Ze hoeven alleen maar een heftig gepiep te laten horen als het gaat over zaken als abortus, euthanasie, drugsliberalisatie, de zondagssluiting, de weigerambtenaar etcetera. Deze mensen willen namelijk niets liever dan dat de andersdenkenden door de overheid gedwongen worden zich net zo te gedragen als brave Christenen.
Het christelijke midden
Het CDA kan en zal met dat laatste natuurlijk van harte meedoen. Helaas voor hen weten ze echter dat ze het daarmee niet gaan redden. De meeste Nederlanders zijn wel gesteld op keuzevrijheid. En door de decennia heen zien we dat de steun voor de christelijke politiek langzaam maar zeker afbrokkelt. Het CDA zat echter altijd in een extra bevoorrechte positie omdat links en rechts in Nederland liever niet samenwerken. Maar nu de partij de zoveelste electorale klap heeft gekregen en het de twee uitersten zomaar voor de derde keer lukt een kabinet te formeren, lijkt haar rol eindelijk echt uitgespeeld.
Het sociaal liberale midden
En dan hebben we nog D66 en GroenLinks. Deze twee gaan het de komende jaren heel lastig krijgen. Immers, de gemiddelde kiezer gelooft dat wanneer je de PvdA en de VVD op elkaar perst, je vanzelf D66 krijgt. En ook Pechtold wist op die vraag van Pauw en Witteman op vrijdag 2 november niet veel te verzinnen dan wat onduidelijk gestamel over de nieuwe zorgpremie en marktwerking. GroenLinks op haar beurt was toch al bijna verdwenen en komt in haar reactie op het akkoord niet veel verder dan de kritiek dat de plannen van het kabinet “vaag” zijn.
En dat terwijl deze twee partijen een veel radicalere hervormingsagenda voorstaan dan het nieuwe kabinet. Helaas zullen ze het verdomd lastig krijgen om deze agenda onder het PvdA/VVD-geweld voor het voetlicht te brengen, en nog wel te midden van een oppositie die eruit ziet als een confettibom, met veel duidelijk uitgesproken partijen die maar wat graag naar de microfoon grijpen.
Te meer omdat blijkt dat de Partij van de Dieren eigenlijk brutaalweg het verkiezingsprogramma van GroenLinks voor 99% heeft overgeschreven, en dus op precies datzelfde bord schaakt. Eigenlijk is de conclusie dat deze drie partijen elkaar (toegegeven, vaak geholpen door geklungel van eigen politici) vakkundig klein aan het houden zijn.
Samenwerken
De sociaal liberale hervormingsagenda die D66, GroenLinks, en de Partij voor de Dieren voeren verdient in mijn ogen beter dan een drietal partijen die wat in de marge lopen te klungelen en elkaar vliegen afvangen. Het is daarbij in hun eigen politieke belang dat deze drie partijen de komende periode hecht gaan samenwerken.
Daarom bij deze de oproep.
D66, GroenLinks en Partij van de Dieren: ga NU met zijn drieën om tafel zitten en stel een gezamenlijke agenda op voor de komende periode.
Hoe deze samenwerking eruit zou kunnen zien en wat de speerpunten zouden moeten zijn, daar wil ik jullie wel bij helpen. Klokwerk laat jullie niet in de steek. In een volgend stuk gaan we daarom verder.