COLUMN – In de discussie over vermogensbelasting hoeven de kleine spaarder en de hardwerkende Nederlander van het CDA en de VVD niets hoeven te verwachten.
Wat zijn dat eigenlijk, ‘hardwerkende Nederlanders’?
Ik denk dan aan bouwvakkers, vrachtwagenchauffeurs, politieagenten en schoonmakers. Of leraren en verplegers. Zware beroepen met hoge verzuimcijfers.
Toch vallen deze mensen voor de VVD klaarblijkelijk niet onder de noemer ‘hardwerkende Nederlanders’. Zij worden immers niet begunstigd door het douceurtje dat deze partij de afgelopen lente afdwong voor het laten vallen van de onzinwet over illegaliteit. Dit extraatje werd door Halbe Zijlstra verkocht als een beloning voor ‘hard werkend Nederland’, maar komt alleen ten goede aan mensen met een inkomen boven de 40.000 bruto per jaar. Daar vallen voornoemde mensen echt niet onder.
Wat hard werken is in VVD-jargon werd afgelopen kwartaal weer pijnlijk duidelijk door de Pavlov-reactie van de partij op de suggestie van Samsom de vermogensbelasting te verhogen. Paniekerig suggereerde Halbe Zijlstra dat ‘links’ op de zuurverdiende centen van hardwerkende Nederlanders uit zou zijn.
Hard werken is rentenieren. Dat weten we dan ook weer.
Vermogensbelasting staat momenteel echter internationaal op de agenda sinds de fransman Piketty ons heeft voorgerekend dat het oppotten van geld een stuk meer oplevert dan arbeid. En omdat Nederland volgens de beleidsmakers hard toe is aan belastingherziening gooide onlangs de PvdA het balletje maar eens op: waarom niet wat aanpassingen in het belasten van vermogens?
Niet alleen Zijlstra schoot hierbij in de verdediging. Ook Buma klom gelijk op de barricaden, en beweerde dat de PvdA op het geld van de kleine spaarder uit zou zijn.
Maar dit is een volkomen valse voorstelling van zaken.
Piketty stelt niet voor om alle vermogens hoger te belasten, maar vanaf een bepaalde grens. Het hebben van vermogen is volgens hem prima, maar hij toont aan dat grote vermogensconcentraties helemaal niet bijdragen aan de economie. Die blijken, ondanks dat Zijlstra graag het omgekeerde beweert, alleen maar schadelijk te zijn.
En daar zou de discussie dan ook over moeten gaan: een progressieve vermogensbelasting, waarbij de kleine spaarder wellicht zelfs minder gaat betalen, terwijl de grote vermogens hoger worden belast. Dat is ook precies hoe Samsom het zich voorstelde.
Zo vreemd zou dat uiteindelijk niet zijn. En al helemaal niet in Nederland. De inkomensverschillen zijn in ons land dan wel niet zo groot, de vermogensverdeling is in ons land één van de meest scheve ter wereld: een kwart van het vermogen zit bij de rijkste 1%, en die ongelijkheid neemt rap toe.
Dat heeft echt helemaal niets meer met hard werken of talent te maken. Zelfs niet met spaarzin. En dit aanpakken gaat ook echt niet ten koste van de middeninkomens of de zuinige spaarder. Integendeel. Als vermogensbelasting progressief belast wordt, kunnen die daar juist van profiteren.
En dat is wenselijk, want nu door flexibilisering van de arbeidsmarkt steeds minder mensen recht hebben op WW is een flinke financiële buffer voor velen noodzakelijk. Het is onredelijk daarover dan meer belasting te vragen dan er gewone rente binnenkomt.
Na het reces zal de discussie wel weer hervat worden. De positie van het CDA en de VVD is duidelijk. Het is nuttig te beseffen dat ze met die stellingname niet opkomen voor de kleine spaarder of de middeninkomens, maar puur voor het grote graaien.
Noem protest tegen de scheve welvaartsverdeling echter gewoon ‘linkse jaloezie’, en je komt een eind, electoraal gezien. De echte hardwerkende Nederlanders zijn de dupe.