COLUMN – De weerstand tegen windmolens op het land is voornamelijk op irrationele argumenten gebaseerd. Maar wind op zee is veel te duur. Misschien is de oplossing in deze discussie gewoon wat meer creativiteit.
Vraag een expert waar de kansen liggen voor groene energie voor Nederland, en hij zegt: wind. Maar over windmolens doen veel spookverhalen de ronde. De meesten daarvan blijken echter zo realistisch als de wanen van Don Quichot. Windmolens leveren schone energie tegen een kostprijs die de concurrentie met kolen en gas inmiddels makkelijk aankan.
Tenminste… zolang ze op het land staan. Want windenergie op zee blijkt twee keer zo duur te zijn als windenergie op het land.
Het kabinet weet dat ook, maar het wil toch de helft van de groei van windenergie op zee realiseren. Waarom? Het kabinet heeft van de branche de belofte gekregen dat de prijs nog wel met 40% omlaag kan, maar ook als dat lukt, is windenergie van zee nog steeds anderhalf keer zo duur als van het land. Daarbij zijn windmolens op het land uiteindelijk veel makkelijker en sneller te realiseren.
Toch worden overheden daar vreemd genoeg niet enthousiast van. De Provincie Noord-Holland kent zelfs een verbod voor windmolens op het land, en verdedigt die met enorme pietluttigheid… omdat windmolens het cultuurlandschap zouden schaden en teveel herrie zouden maken.
Tsja, dat zouden misschien nog geloofwaardige argumenten zijn geweest als ze niet in schril contrast staan met hoe we tot nu toe met ons landschap zijn omgesprongen. Horizonvervuiling? Heel Nederland ligt vol met asfalt, de horizonnen zijn bezet door schoorstenen en lichtmasten, en langs de snelwegen staan lege kantoorgebouwen. Herrie? Wie boven het geraas van het verkeer nog een windmolen uit kan horen heeft een buitengewoon goed gehoor.
En dan zijn er nog rare argumenten als dat windmolens slecht zouden zijn voor de verkeersveiligheid. Waar bebouwing, bomen, lantaarnpalen, lichtmasten en niet te vergeten billboards kennelijk niet afleidend zijn, zijn de schaduwen van windmolens dat zogenaamd wel.
Deze bezwaren zitten uiteindelijk tussen de oren, en niet op de plaats waar de hersens zitten. De werkelijke reden voor een keuze voor wind op zee zal eerder zijn dat de politiek graag het bedrijfsleven spekt en aan het buitenland wil laten zien hoe goed we wel niet zijn in het realiseren van grote technische projecten. De bouwlobby regeert.
Maar hoeveel zin hebben we als Nederlandse bevolking in weer een megaproject dat altijd veel duurder blijkt dan van tevoren begroot?
Misschien is het voor burgers beter dit probleem op te lossen door ontwerpers van windmolens op het land te vragen wat creatiever met hun producten om te gaan. Er moet toch meer te verzinnen zijn dan alleen een saaie paal met een groene onderkant?
Wat te zeggen van bontgekleurde exemplaren, beschilderd door bekende en onbekende Nederlandse kunstenaars? En laat die lui als ze toch bezig zijn dan ook eens nadenken over de vorm. Welke vorm een windmolen van onderen heeft maakt immers niet zoveel uit. Als hij maar stevig en hoog is.
Weerstand zal er altijd blijven. Maar beschilderde molens zullen uiteindelijk een verrijking kunnen zijn van ons cultuurlandschap, een toeristische attractie zelfs. Mij lijkt het in ieder geval een betere investering dan een megalomaan project op zee met een begroting op basis van loze beloften. Want dat soort projecten hebben we hier voorlopig wel weer even genoeg gehad.