Van het schandaal rond Matthijs van Nieuwkerk en zijn eindredacteuren bij “De Wereld Draait Door” kunnen we hopelijk een aantal dingen leren.
Combineren van functies zorgt voor het maskeren van falen:
Dan mag Matthijs een goede presentator zijn, als manager faalde hij (net als zijn leidinggevenden en direct ondergeschikten) naar zijn personeel, zijn werkgever en naar zichzelf. Het resultaat was immers een heel hoog verloop en verzuim, steeds dezelfde gasten aan tafel, en nu dus die bom die in zijn eigen gezicht af gaat. Er zijn alleen maar gedupeerden: ook de pleger is gedupeerd.
Het aansturen van mensen is een kunst op zich:
Ik zie mensen proberen het afbranden op de werkvloer goed te praten met een soort beroep op #flinkheid. Maar wispelturig gedrag, op de persoon spelen en emotionele uitbarstingen zijn nu eenmaal objectief gezien géén gezonde manieren van het geven van feedback. Het is niet opbouwend, en het is ook niet effectief. Het is kortom slecht management, en met hulp en begeleiding zou dit bijgestuurd moeten worden bij iedere leidinggevende.
Laat dit geen incident zijn maar een voorbeeld:
Wie tegen zulk gedrag opstaat en het aankaart, ook al is het laat, is geen #snowflake of #deugmens, of van een ‘verwende generatie’, maar gewoon iemand die de moed toont om voor zichzelf op te komen en slecht management aan te kaarten. Goedpraters van dergelijk gedrag vertonen neigingen tot #sadomasochisme. Dat is prima, maar niet op de werkvloer aub.
Relativeren is soms belangrijk:
Door een matige uitzending van DWDD vallen er geen doden en storten geen gebouwen in. De echte #topsport in onze samenleving wordt geleverd door artsen, architecten, agenten, leraren en verpleegkundigen. De Wereld Draait Door leverde daarbij geen onderzoeksjournalistiek, was vooral reactief of de actualiteit, en maakte zelf nauwelijks nieuws. Sport en media zijn er uiteindelijk gewoon voor het plezier. #relativeren.
Flexwerkers zijn geen ondernemers:
Er is iets tenslotte mis met een samenleving waarin mensen op papier ondernemer zijn, maar het in praktijk niet zijn. Een freelancer die week in week uit bij dezelfde opdrachtgever werkt en afhankelijk is van één klant van zijn maandinkomen, zoals bij zowel van Nieuwkerk als bij zijn teamgenoten het geval was, is een werknemer, geen ondernemer. Dat zou ook voor de wet zo moeten zijn.