Veel mensen vragen zich af wat de signatuur van de Sargasso-bloggers toch is. Het antwoord: die denken natuurlijk met name voor zichzelf en zijn geen uithangbord voor een partij. Maar we zijn niet te belazerd om te zeggen wat we stemmen. Dit keer legt Klokwerk uit waarom hij ondanks alles toch GroenLinks stemt.
Tot ongeveer vorig jaar wist ik het vrij zeker: ik stem GroenLinks. Het huidige geklungel van deze partij en het gedecimeerd worden in de peilingen hebben me echter hevig doen twijfelen.
Zweven
Nee, om een mislukte grap met een stekkerdoos zal ik een partij niet verlaten. Als ik op de beste entertainer zou stemmen ging mijn stem wel naar Wilders. De Kunduz-missie kan ik niet steunen, maar om ëën naïef standpunt laat ik een partij ook niet vallen. Maar het schaamteloos etaleren van het eigen gebrek aan competentie heeft bij GroenLinks inmiddels wel hele extreme vormen aangenomen. De zaak Sap-Dibi staat helaas niet op zichzelf. De organisatie van de partij is een puinhoop en politici kunnen geen hoofd- van bijzaken onderscheiden, getuige ook het recente voorstel voor gratis glaasjes water in de horeca. Ik begon dus te zweven.
Wegzweven
Maar nu: wat vind ik belangrijk? Het vrije marktdenken is zo dood als een pier. De werkloosheid loopt op. De financiële reuzen graaien nog steeds gretig om zich heen en Brussel staat mede door Nederlands toedoen machteloos. Politici kennen geen andere remedie dan bezuinigen en hier in den lande zit de partij van de marktwerking (of moet ik zeggen de partij van het roofkapitaal) nog steeds stevig in het zadel. Lachebekje Rutte krijgt niets voor elkaar en is erin geslaagd de internationale positie van Nederland stevig te ondermijnen. Maar hij doet alsof er niets aan de hand is, ramt op zijn reclameslogans die holle vaten blijken en belooft als verkiezingsstunt iedere hardwerkende Nederlander duizend euro. Sinterklaas bestaat, en hij zit in het torentje.
Ja, trouwe lezers wisten het al lang: geen VVD voor Klokwerk. Sterker nog, die VVD moet maar even een paar jaar aan de kant staan.
Nou, er is ëën manier om ervoor te zorgen dat dit gebeurt, zegt men dan. Stem SP! Maar ook met de SP heb ik grote problemen. Nee meneer de populist Rutte, ik ben niet bang voor hun communisme, want dat is bij de SP ver te zoeken. Ik geef mijn stem echter niet aan een partij die doet alsof Nederland een eiland is en terug kan naar de jaren vijftig, en waarbij het ontbreekt aan enige visie op de EU en de arbeidsmarkt. De huidige problemen zijn veel te ernstig om gewoonweg ontkend te worden. Ook geen SP dus.
D66 dan? Zou kunnen. Deze club had immers bij de vorige verkiezingen vrijwel het hele programma van GroenLinks overgenomen. Het huidige verkiezingsprogramma ademt echter een grote leegte uit, en ik schrik mij rot als ik Pechtold zijn heimwee naar Balkenende II zie uitspreken. Een herhaling van Balkenende II? Niet met mijn stem.
Verder en verder zweef ik het moeras in. De PvdA? Lijkt redelijk, maar de PvdA is momenteel in alles de SP light, bij zowel qua voor- als de nadelen. De PvdA is daarmee de ideale stem als je helemaal op de SP lijn zit, maar het eigenlijk niet helemaal aandurft. Maar niets voor mij.
De Partij van de Toekomst? De Piratenpartij? LibDem? De Partij van de Dieren? Nee. GroenLinks verlaten omwille van politiek geklungel en een electorale terugval, om vervolgens op een one-issue-splinterpartij te stemmen, dat lijkt me een beetje pointless.
Terugzweven
In deze ellende begin ik me dus af te vragen waarom ik nu ook alweer begon te zweven. En dan besef ik dat ik wellicht wat dankbaarder mag zijn. Bijvoorbeeld voor het lente-akkoord.
Veel mensen zeggen dat het te rechts zou zijn, niet sociaal, of toch niets waard omdat het na een week al in de prullenbak lag. Wat deze mensen kennelijk nu alweer vergeten zijn, is dat ze zich anderhalf jaar lang kwaad hebben gemaakt over het beleid van Bruin I. Over bezuinigingen op het passend onderwijs, op het PGB, op de griffierechten, op openbaar vervoer, over de BTW verhoging voor podiumkunsten, over de huishoudinkomentoets voor de bijstand, over de extra bezuinigingen op ontwikkelingssamenwerking, de invoering van de wet werken naar vermogen, de prestatiebeloning in het onderwijs, en ga zo maar verder. Niet alle, maar wel de meeste van deze maatregelen zouden zonder dat lente-akkoord momenteel ijskoud zijn uitgevoerd onder het motto van staand beleid, zoals dat nu helaas nog wel gebeurt met de langstudeerboete en de weigerambtenaar.
Ja, het had natuurlijk nog een stuk beter gekund, maar dat lente-akkoord is en blijft een prestatie van formaat. Zeker, het akkoord is waard wat het waard is: het is een begroting met vooruitzicht op verkiezingen en er zit naar het oordeel van de linkse kiezer natuurlijk teveel CDA en VVD in. Maar het gaf ons wel een zeer stabiele zomer, met eindelijk weer eens een economische meevaller als bonus. En ik ben dus nog steeds erg blij dat Rutte in de lente al tegenhouden is en niet later pas.
Waarom GroenLinks
Ik zie de noodzaak van Europese samenwerking om de financiële crisis te bedwingen, maar ben hoogst ontevreden over het gebrek aan democratie in Brussel. En ik wil stemmen op een partij die zich daar al langer dan sinds de crisis druk om maakt. Dus GroenLinks.
Ik zie de noodzaak van hervorming van ons sociale stelsel, een administratieve draak waarbij gelijkheid ver is te zoeken en dat bovendien langzaam afbrokkelt. Maar ik wil wel dat er zo hervormd wordt dat mensen met domme pech een goed vangnet hebben. Niet alleen in het belang van henzelf, maar ook voor een stabiele samenleving. Dus GroenLinks.
En ik ben absoluut geen bomenknuffelaar, maar ik ben niet te naïef of blind om in te zien dat we op een fundamenteel andere manier moeten gaan leven als het gaat om voedsel en energie. Simpelweg in het belang van onze eigen gezondheid en de toekomstvastheid van het verschijnsel mens. Ik zie bovendien de economische voordelen om daarop voor te sorteren. Dus GroenLinks.
Verder wil ik kiezen voor een die partij die dingen als mensenrechten, privacybeleid en moreel liberalisme voorop stelt. GroenLinks dus.
GroenLinks als strategische stem
Inhoudelijk blijft het voor mij dus GroenLinks. Daarbij blijkt GroenLinks voor mij ook de meest strategische stem.
De SP en de VVD zitten elkaar momenteel bewust groter te maken met een wedstrijdje wie-de-grootste-wordt. Maar uiteindelijk doet dat er niet toe, want het zou niet de eerste keer zijn dat de grootste partij niet in de coalitie komt. Veel belangrijker is het hoe die coalitie eruit ziet. Linksom of rechtsom, er komt waarschijnlijk een sprokkelcoalitie, waarbij de coalitiepartners misschien wel de smaakmakers zullen zijn na deze platte wedstrijd tussen links en rechts populisme.
Gaat het rechtsom met de VVD, dan is de kans groot dat ook GroenLinks nodig is. Met geen van de mogelijke combinaties ben ik tevreden, maar het is in mijn belang dat de rood/groene component zo groot mogelijk is ten opzichte van de conservatief rechtse VVD, terwijl ik ook de Christelijke huichelarij met weigeramtenaren, zondagssluiting en de wietpas ook graag zoveel mogelijk gecompenseerd zie worden. Als ik moet kiezen tussen Balkenende II en het lente-akkoord, doe mij dan toch het laatste maar.
Gelukkig geeft GroenLinks zelf onverbloemd de voorkeur aan samenwerken met de SP in plaats van de VVD. En zeker voor een linkse coalitie zal GroenLinks hoogst waarschijnlijk nodig zijn, naast de PvdA en wellicht zelfs de Partij van de Dieren. Daarmee is die rode coalitie echter nog niet rond.
De SP lijkt voor de aanvulling meer naar het CDA dan naar D66 te lonken. Een conservatief links kabinet met het CDA en wellicht zelfs de CU lijkt mij echter een erg slecht idee. Niet alleen om bovengenoemde punten, maar wordt ook hoog tijd dat we eindelijk de achterdeur van de coffeeshops eens behoorlijk regelen, want de criminaliteit heeft daar nu wel voldoende geld aan verdiend lijkt mij. Met D66 is het niet alleen op het morele vlak veel beter zaken doen, de combinatie Pechtold-Roemer lijkt mij voor beide ook meer dan gezond. Pechtold zal moeten dimmen met zijn bezuinigen-is-goed en de-markt-is-beter agenda’s, terwijl Roemer even wat realistischer zal moeten gaan kijken naar de houdbaarheid van ons sociale stelsel, en zijn mooie plannen voor Nederland ook Europees zal moeten gaan delen.
Doe mij maar een kabinetje Roemer-Pechtold dus. En als er ëën partij is die dat kan gaan stimuleren, dan is dat GroenLinks. GroenLinks zal in een kabinet met de SP namelijk absoluut liever kiezen voor D66 als partner in plaats van het CDA. Juist in de formatie kan GroenLinks daarmee een heel belangrijke, zo niet beslissende rol spelen. Ook met vijf zetels.
Het is u en mij nu dus weer duidelijk: Klokwerk stemt deze verkiezingen gewoon GroenLinks.