De Voedseltherapeut 01

Deel dit:

Een inleiding op de voedseltherapeut en een frisse witlofsalade

Uw voedseltherapeut werpt, met u, een kritische blik op de hedendaagse maatschappij. Dit keer:

De Voedseltherapeut 01:
Een inleiding op de voedseltherapeut en een frisse witlofsalade

U bent wat u eet! Maar… wat bent u dan? Welnu, het nieuws kon beter, mijn beste lezer! De moderne mens is klaarblijkelijk gefrituurd zetmeel, op smaak gebracht met smaakstoffen en een overdosis zout, en aantrekkelijk gemaakt met kleurstoffen.

U bent wat u eet! U bent dus een in veel te kleine hokjes opgefokt beest, grootgebracht met verpulverde afvalstoffen, een overdosis aan chemicaliën, en veel te jong geslacht voor de commercie!

U bent wat u eet! Nu, gaat u maar na! U bent roofbouw op uw omgeving, één grote bonk suiker opgeleukt door een glimmende wegwerpverpakking.

Dat bent u! Dat zijn wij! Zo leven wij! Dat is allemaal niet mis, nietwaar?

We leven in een maatschappij van hopeloze verspilling beste lezer. U geeft uw geld uit aan verpakking en reclame, zonder het te willen, en wat u tot u neemt is kwaliteitsarm en ongezond. U doet uw omgeving tekort, maar u doet ook uzelf tekort. En daar valt verdomd moeilijk aan te ontkomen. Ja natuurlijk zijn er biologische en duurzame initiatieven om u heen: Fair Trade instanties en dierenvrienden die strijden om wat verbetering hier en daar. Maar wie te geloven? En wat heeft prioriteit? Is ieder keurmerk te vertrouwen? En waarom zijn biologische groenten in de supermarkt juist de groenten die verpakt zijn in een milieuvervuilend plasticje?

Het lijkt allemaal al te lastig. Veel makkelijker is het toe te geven aan de mainstream, en zolang de mainstream gaat voor ongezond, milieubelastend, dieronvriendelijk en mensonterend, omdat dit goedkoper is en toegankelijker bovendien, is het eigenlijk te moeilijk om zich altijd maar bewust te zijn van wat men doet.

Beste lezer, volgens uw therapeut staan we momenteel met onze maatschappij echter op een tweesprong. We hebben een simpele keuze: slaan we de weg in van onze eigen ondergang, of die van ons eigen geluk? Wie niet kiest, kiest automatisch voor het eerste.

Gelukkig is er ook goed nieuws. Het is mogelijk om ook mét uw moderne levensstijl gezond en voedzaam te eten. Zich bewust worden van hoe onverstandig wij leven is slechts de eerste stap. Een stap die de meeste mensen overigens weigeren te nemen. Onze hele maatschappij leeft in ontkenning! De volgende stap is nog lastiger: van bewust onverstandig naar bewust verstandig. Uw therapeut begrijpt dat. Maar wanneer u van bewust eten en consumeren een tweede natuur maakt, kunt u door naar de volgende stap, en dat is: onbewust verstandig worden. Er is niets simpeler én prettiger, want dan hoeft u simpelweg niet meer stil te staan bij de vraag of u wel gezond genoeg leeft… omdat dit een automatisme is geworden.

Kijk, dat is het doel beste lezer, en echt, het is simpeler dan u denkt. U heeft namelijk vanaf het lezen van deze column hierin een zeer waardevolle hulp. U heeft een therapeut. Uw voedseltherapeut.

U begrijpt dat de voedseltherapeut hiermee iets heel anders is dan een gewone columnist. Uw voedseltherapeut is een vriend. Wanneer u luistert naar uw therapeut wordt u zich niet alleen meer en meer bewust van de absurditeiten van onze moderne cultuur, maar leert u ook hier onbewust een passend antwoord op te vinden, via uw voedsel. Het is immers uw voedsel die u uw bouwstenen geeft voor uw hele leven. Maken we de bouwstenen in orde, dan komt het met het gebouw vanzelf wel goed. Gevolg: u geniet niet alleen meer van uw voedsel, u vindt ook meer variatie en plezier in uw leven, en dit doet u zowel lichamelijk als geestelijk zichtbaar goed.

Beste lezer, laten we dit gaan vieren met een frisse salade! Wanneer u als gewoonte aanneemt een salade als voorgerecht te nemen namelijk, of als tussengerecht in de namiddag, zult u niet al teveel moeite hebben om aan uw aanbevolen 200 gram groente per dag te komen. Recept? Als volgt: hak twee stronkjes witlof in ringen (onderkant weggooien), doe ditzelfde met een gehalveerde rode ui, en meng met een flinke hand veldsla. Dan, er overheen; een flinke hand rozijnen (u kunt ook gehalveerde rode druiven nemen wanneer u liever gaat voor fris), 150 gram verkruimelde geitenkaas, een handje cashewnoten, en een dressing gemaakt van drie eetlepels olijfolie, een eetlepel azijn, wat peper en wat zout. Eet smakelijk!

Deel dit:

De Voedseltherapeut 02

Deel dit:

Over vlees en kwaliteit, en een japanse vleesschotel van lachend varken

Ach, lezer, waar is de tijd toch gebleven dat mens en dier gebroederlijk samen leefden? De moderne mens heeft nu hooguit alleen nog maar een hond of kat in huis! Dieren zonder nut eigenlijk… want als de hond blaft, is hij niet waakzaam, maar vinden we hem niet meer braaf, en als de kat een muis vangt, dan vinden we haar vies…

Ach lezer waar is de tijd gebleven dat het varken vrolijk knorrend rond het huis scharrelde, en de koeien bij de buren af en toe wat geloei lieten horen? Waarom is dit niet meer gewoon? Waarom zien we ze niet meer op straat; kippen en een geit? Hoe leuk voor onze kinderen zou dat niet zijn, en geef toe, hoeveel gezelliger zou de straat eruit zien als we weer leefden als deel van ons eigen ecosysteem, tussen ons eigen voedsel?

Maar goed, we weten, die tijd komt niet meer terug. Ook al zouden we willen, we zouden niet eens meer mogen! De dieren zijn verbannen naar afgesloten schuren. Het paard op straat is vervangen door de heilige koe, en daar mag geen krasje op komen! Beesten vinden we anno nu nu eenmaal oneindig veel smeriger dan ons eigen zwerfafval en uitlaatgassen. Nee, we willen geen haren en stront zien, slechts plastic en rubber, geen gier ruiken, maar chemische troep. De moderne smaak…

Maar laten we ondanks het feit dat we de dieren niet meer zien, ze toch niet vergeten! Niet alleen in het belang van de dieren zelf, maar ook en vooral in ons eigen belang!

Want misschien was u zich er nog niet van bewust, beste lezer, maar de hele bio-industrie, de opzet ervan, is het resultaat van armoede. In vroeger tijden en met name vlak na de oorlog was honger een realistischer probleem dan overgewicht, en vandaar dat we een industrie hebben opgezet waarmee we zo goedkoop mogelijk zo veel mogelijk voedsel konden produceren.

Maar smaak en kwaliteit kwamen hiermee wel in het gedrang! Ja, de natuur is machtig, want ze heeft ervoor gezorgd dat uw belang en dat van het varken gelijk liggen. Vlees van dieren die vrij waren tijdens hun leven is oneindig veel gezonder én smaakvoller dan vlees van dieren die groot zijn gebracht in een traliehokje op verpulverd krachtvoer en een overdosis medicijnen.

Natuurlijk is vlees lekker, en uw voedseltherapeut zult u niet horen roepen dat iedereen vegetariër moet zijn. Welnee. We zijn tenslotte van nature alleseters, en diersoorten die elkaar opeten horen nu eenmaal bij de natuur… en als het iets is wat uw therapeut niet graag tegenspreekt, dan is het wel de Natuur! Maar in plaats daarvan kunt u beseffen dat u lang niet iedere dag vlees nodig heeft, en áls u dan vlees eet, ook kwaliteit mag eisen. Zowel de dieren als uzelf verdienen dat.

Nee, maakt u zich geen illusies dat u zo de wereld verbetert. Uiteindelijk krijgen we het natuurlijk pas echt voor elkaar een omslag te maken wanneer een overheid met de vuist op tafel slaat en zegt; nu is het genoeg! En helaas, uw overheid houdt u bezig met zoethoudertjes als de animal-cops en heeft voor werkelijk dierenleed bepaald geen oog. Maar doet u ondertussen wat u kunt. Dan blijft ú tenminste gezond. Eet slechts vlees van een lachend varken, dan hoeft ú zich in ieder geval voor uzelf niet meer te schamen omdat u afval eet!

In dat kader het recept van deze keer: lachend varken op zijn Japans! Neem 400 gram lachend varken in reepjes, bak die in olie aan, voeg een in reepjes (julienne) gesneden courgette toe, een in halve ringen gesneden ui en een fijngesneden sinaasappel, en… roer. Even laten doorpruttelen, zeker niet te lang… klaar! Serveer met noedels en garneer met verse koriander. Smakelijk!

Deel dit:

De Voedseltherapeut 03

Deel dit:

Over het sterke vlees en de zwakke geest, en een smakelijk sinaasappeldessert

Beste lezer. Laten we eerlijk zijn: de meeste mensen in onze samenleving eten domweg teveel. En dat is niet zo gek. Uw lichaam is door evolutionaire processen er nu eenmaal met name op gebrand niet te weinig binnen te krijgen. Dit gevaar is er in onze moderne westerse samenleving echter bijna niet meer, vandaar dat overgewicht als nieuwe vijand op komt zetten.

Het antwoord dat we hier traditioneel op zoeken: diëten. In duizenden varianten duiken zij op! Er is echter één basisregel, waar u al veel meer aan heeft dan aan al die diëten: U moet luisteren naar uw lichaam! Want echt, uw lichaam weet het beste wat goed voor u is. Beter dan welk dieet, dokter of therapeut dan ook.

Maar u moet dan wel leren te luisteren naar uw lichaam. Want uw lichaam kent een stoorzender; uw geest…

Wat? De geest als stoorzender? Jawel. De geest werkt namelijk met herinneringen en associaties, en die worden zeker niet altijd rationeel opgeslagen. Een slechte herinnering zorgt ervoor dat u automatisch weerstand kweekt tegen wat u daarmee associeert. Eén keer voedselvergiftiging van een mossel, en de kans is groot dat u jarenlang zult gruwen van zeebanket. Een bekend effect, nietwaar? Andersom werkt het echter net zo. De geest herinnert zich het laatste genot, en maakt onbewust de stomme fout te denken dat herhaling van precies hetzelfde recept ook hetzelfde genot zal geven! Dit is een heel sterk effect. Ook al is uw lichaam al lang verzadigd, uw geest is altijd nog sterk geneigd tot het maken van deze domme fout.

Ditis de basis van alle verslaving, en daar dient u altijd op alert te zijn. U ziet, niet alleen het lichaam is zwak en irrationeel. Dat is een mythe! Met name uw geest is dat!

U dient dus wanneer u op dieet gaat niet alleen uw lichaam, maar ook uw geest te temmen! Gelukkig zijn daar wel enkele trucs voor.

Eén daarvan is variatie. Wanneer u onredelijkerwijs naar het ene verlangt, neemt u dan snel een slok van het andere. Uw papillen wennen zo aan de nieuwe sensatie en het verlangen gaat liggen. Niet alleen met voedsel kunt u dit bereiken! Zoekt u voor na de maaltijd een leuke bezigheid. Desnoods zelfs een wandelingetje voor de spijsvertering. Want bedenk; wie zich na de maaltijd toestaat om een half uurtje lekker uit te buiken, eet al gauw teveel.

Een andere gouden tip om niet teveel te eten: het langzaam-aan-dieet van uw therapeut. Eet simpelweg niet te snel. Vertraag de manier waarop u kauwt. Neem de tijd om te genieten, tussen twee happen door. Het is bewezen dat mensen die hun voedsel langzamer eten, minder eten. Waarom? Het gevoel van verzadiging komt altijd met enige vertraging aan. Gunt u uw lichaam dus de tijd om met u te communiceren!

Wanneer u echt wanhopig bent kunt u zelfs proberen voor iedere hap van uw maaltijd eens uitgebreid aan het voedsel te ruiken. Ervaart u de zegeningen van dit voedsel en gunt u uzelf de tijd ervan te genieten. Beschouw iedere hap die u niet uitgebreid geproefd heeft als een zonde, iedere hap die u proeft als een zege! U zult zien dat uw verslaafde natuur minder gaat achterlopen op uw lichamelijke verzadiging, en dat u vanzelf minder voedsel nodig heeft om uw honger te stillen.

Goed. Om dit inzicht te vieren een fris sinaasappeldessert uit Marokko. Het is zo simpel. Schil per persoon een sinaasappel, halveer de partjes, en leg ze op een bord. In het midden van het bord deponeert u een kloddertje sour creme. Vervolgens strooit u hier kaneel over, stukjes gedroogde dadel, en garneert u het geheel met blaadjes munt.

Een mager en gezond dessert, maar u eet als een vorst!

Groet,
De therapeut.

Deel dit: